Het Overzicht. Collection Complète 1921-1925

[p. 88]

Tijd-fantazie

De wereld schimmelt...

In muffe schoollokalen leren zwartgerokte meesters
met tragies gezicht:
Arbeid adelt.

En toch krommen millioenen ruggen elke dag wat meer
om nooit weer recht te groeiën in het licht.
Op alle wegen Staat ‘gesetzlich verboten’,
en de staat legt prikkeldraad om elke stap.

In nieuwe Duitsland peuteren sociaaldemokraten
in alle hoekjes naar Kapp-
en andere putschgevaren.
In woonkamertjes van bekrompenheid
rijzen te berge de deftige burgerharen
bij de laatste gruwelberichten der roden
en gaan de harten op en neer
met ebbe en vloed van poolse offensieven.
Langs brede straten sleurt de wind de afgescheurde aanplakbrieven in het slijk.
Hese stemmen vissen naar kiezers
in bedompte meetingzalen,
en de unabhängigen bazuinen bij 't lijk
van Liebknecht 't revolutionnaire woord
en vitten dapper voort
over het nummer van hun internationale.

In verre Vlaanderen heerst Frankrijk
op 't rottend lijk
van Herman van den Reeck,
en huizen de walen
als luizen
op een russies krijgsgevangene.

De hele wereld schimmelt,
stinkende haard van haat...

En ik, ik hief mijn beu gelaat
naar de maan, (de mensevrije, o gelukkige maan)
dromend of niet een komen zou
die de aarde uit haar baan zou gooien,
en alles doen vergaan
in reine nevel van kosmies stof
in interstellaire ruimten...

MAAR

aan de horizont is verre wederlichten.

Er davren donkre liedren om de aarde,
waarover smeult
de grote brand die door de tijden donderde
en natrilt
dodenlied van honderden
legers, voorspel
dat in de nacht verklonk,
om schuld van allen rode boete.
In massengraven rotten helle lijken.
Over lange stoeten
flitst de vonk
van Opstand
en gekromde vingers breken donkre dijken.

In enge cel tikt stramme hand
seinen van hoop langs zingend-wilde draden.
Over gistend land
staan strak antennenpalen
als uitgestrekte vingers
en stralen
sienjalen
van MENS tot MENS.

De Aarde is een vrouw, die lijdt
het barenswee van groeiende gedachten

en op de schedel van de stervende geslachten
hamert de Tijd.

1921
Frans NAUDTS.