Servaes-Kruisweg
Zoals alle kunst die voor haar positief bestaan nooit vermoed, nooit verwacht werd in gans haar volledigheid, (tekniekinhoud) schepping heten mag, is het werk van Servaes het geniale, én op gebied van kunst én op gebied van mensheid.
Rubbens schilderde vlees en gebaren, Rembrandt licht en ziel; Servaes beeldt uit: de proletariese Kristus. Zijne persoonlike visie van een der millioenen reïnkarnaties van de kosmiese Kristus onder de vormen van mens-Jesus.
De mens die hier voorbij gaat de ogen neergeslagen, machinaal gebeden murmelend, zondigt tegen de Kunst, de Geest, de Godsdienst, vernietigt de grootheid in zijn eigen verantwoordelike kleinheid, schopt deze kruisweg - deze éérste kruisweg - smadend bij de talloze konventionele kruiswegen waarvan ons land al te overkropt is.
Het rijke ontvankelike gemoed, de geest van ieder mens, die naam waardig, opent zich, ontplooit zich, wijdt zich tot armen die, bij de zoen der stille begeestering maar ook der hoogste liefde, heel de wereld, heel de mensheid omhelzen in dit éne wonder van mystieke lijdens-beelding langs de weg der meest aangrijpende realiteit. De droefenis van 't oneindig menselik mede-lijden en de blijheid van 't bovenaards begrijpen versmelten tot het hoogst gebed dat niet uitgesproken wordt.
Servaes is de grootse gelukkige poging om van de materie los te rukken. Het abstraheert omdat de lichaamsvorm enkel het artistiek middel is om de ziel te geven gelijk ze is, naakt. Maar dit werk is vooral belangwekkend door het nieuw kristen mystisisme waarvan het de uitdrukking is, en het verlorene terugvindend, De Kristus naderbrengt tot ons.
Auteursrechtelijk beschermd