|
| |
| |
| |
Een Nieuw Li[e]d, van een bedroogen Minnaar en Minnares.
Stem: O Holland schoon, &c.
Wat baerd de liefde al droefheid
Hoe dat een Koopmans Zoon zeer blyt,
Door liefde was ontsteeken,
Al op een Dogter Ionk en schoon;
Lieftalig en fraey van Perzoon,
Daer gink hy by uit vryen:
Hy sprak de Maegd met reden aen,
Och lief komt my te baten,
Ik ben om u in druk belaen;
Komt myn te hulp door liefde zoet,
Ik ben een Koopmans zoon met Goed,
Lief wilt myn niet begeven.
Ik ben een jonge teere Maegt:
'k Heb niet als myn eere;
Daerom tot myn geen liefde draegt,
U Vader zou 't niet conzenteeren?
U Moeder zou 't niet toestaen:
Dat wy zouden te Trouwen gaen,
En dan weer te verlaeten.
Och neen myn alderliefste Vrouw,
Daer is een Goud Orlogie op Trouw!
| |
| |
Och Vader myn Bede verhoort;
Myn Ouders zal 'k wel bepraten,
daer iseen Brief al met myn Bloed,
dat ons zamen verbinden doet,
Tot ons de dood komt scheyden.
Ik neem u Trouw en ben bereid,
de Ionkman was hier door verblyd,
Heeft haer een kus gegeven,
Zy leefde t'zamen met genugt,
de Maget wierd van hem bevrugt,
Hy gaet zyn Ouders vragen,
Om te Trouwen met behagen.
Och myn beminde Vader vroom,
Woud gy myn laten Trouwen,
Ik heb een dogter, jonk en schoon,
Gebragt in groote rouwen,
daer toe is zy van myn bevrugt,
Laet ons dog Trouwen met genugt,
Wilt het maer [c]onzenteeren.
dat doe ik nu of nimmermeer,
dat gy die Maegt zult Trouwen,
U Moeder dat ook niet begeer,
Te trouwen zoo een vrouwe,
Ik zeg dat gy van stonden aen,
de Maget zult verlaten gaen,
Gy brengt ons geslagt tot schanden,
Gy moet na vreemde landen,
Zyn Ouders dwongen hem met spoet,
Och Vader zoo het wezen moet,
Ey hoord na myn verklaren,
Laet dog myn lief komen aen Boort!
| |
| |
Myn hert dat schynt te breken,
Laet ik myn lief dog spreeken.
De Vader sprak op u begeer;
Zult gy u Lief dog spreeken!
Maer trouwen zult gy nimmermeer,
Zyn Hert dat scheen te breeken,
Zyn lief die kwam by hem aen Boord,
De Moeder was daer door verstoort,
Met groote spijt ontsteeken,
Zy sprak ik zal het wreeken.
Ziet haer Liefde ter herte gaet,
Adieu Lief ik zweer met 'er daed,
Schoon myn Ouders ons schyden doet,
'k Zal haest komen weer met spoet,
En leven dan in vreugden,
Als twee Liefjes vol deugden.
Vaert wel Ionkman dan met 'er spoed,
'k Zal my daer op verlaten,
Denkt dat ik draeg u vlees en bloed,
Ik zal u blyven zeer getrouw,
Als een deugd en eerbaere Vrouw,
Eer ik myn Eer zou verliezen,
Liever zou ikde dood kiezen.
Zoo schyden deze twee van een,
En liet zijn Lief zoo in geween!
Zyn Moeder hoorden dit gerugt,
Dat deze Maeget was bevrugt,
Met neyd was zy ontsteeken,
En dogt ik zal me wreeken.
| |
| |
de Moeder koopt een Ionkman om,
Om de dogter te bedriegen
Op dat haer Soon op deze Blom,
Niet meer en zou verlieven?
't Geschiede in een korten tyd:
dat de Ionkman door snoo practyk
dees dogter kwam verleyden:
Om uyt playzier te Ryden.
Als hy de Maegd had uyt de Stad!
Zoo gink hy haer schofferen:
Zy aen hem om genade bad,
En wild my niet onteeren:
Neemt liever myn leven met 'er spoed:
Eer gy myn deeze schand aen doet,
Wild myn het hert afsteeken,
Klaegen en smeeken was om niet,
Het mogt 'er al niet baten,
En doe zyn wille was geschied,
Zoo ging hy haer verlaeten,
de Maegd borst met dees woorden uyt,
Ryd weg, Ryd weg jou snode Guyt,
de Moeder ging hy 't verkonden,
Hoe hy haer had geschonden.
de Maget nam terstond de vlugt:
Zy vreesde voor de schanden,
daerom zoo liet zy menig zugt:
Haer Lief kwam weer te landen,
Zyn Ouders heeten hem welle[k]om:
Hy dagt te weezen Bruydegom,
Waer is myn lief gebleven.
Ik weet niet waar zy is belant,
Of waer zy is gebl[e]ven,
| |
| |
Zy heeft begaen een groote schand:
Boelagie heeft zy bedreven:
De Soon die ging met goed beleyd:
En vraegden na het regt beschyd!
Een Buurman die hem zeyde,
Waerom hy droevig schryden.
De Soon die wierd van liefde krank,
En moest de dood bezuuren;
De Moeder misten haer verstand,
De Vader ging 'er om treuren,
En zag zijn vrouw in dezen nood:
Dat zy moest sterven de dood,
Laet myn de dood ook smaken.
De dogter kreeg een ziekte groot:
En kwam van rouw te sterven:
d'Ouder hadde haer Soon t'huis ontbood,
Die spoedig aen kwam zwerven:
Maer zoo hy eenigzints bekwam,
Straks na zyn zoete lief vernam;
Maer 't bescheyd dat zy gaven,
Hy trok het Hayr uit d'Herssen pan,
En liet het graf doen open,
Soo ras als hy zyn lief dood van;
En bleef zoo leggen op haer dood,
Door zyn uitsteekent liefde groot:
En de ouders beyde gaere,
Leefden niet lang daer naere.
Ionkheid neem hier een Spiegel aen
Ziet wat de liefde heeft gedaen,
| |
| |
Gy ouders laet Trouwen u Kind,
Als zy door liefde zyn verblind,
Laet haer den Egty bekleeden,
Zo leeft gy stil in vreden.
|
|
Auteursrechtvrij