De nieuwe Overtoomsche marktschipper

[p. 40]

Een Raar Voorval, tussen een Jonkman en een Dienst-Maagt, dewelke s'Avonds aan haar Heers Deur sittende, een zoet gezelschap kreeg.

Stem: Ik ging lest Wandelen.

Ik ging lestmael de willige boomen [t]ellen,
En daer ontmoete mij een zo brave Tas:
Ik speculeerde op de Ionk gezellen:
die der de schoonste in de Noppen was.

Het was een dienstmaegd zo ik kon bespeure

Maer als een Juffrouw was zij aengedaen:
Sij droeg de Sleutels van haer meesters deuren
Alleene bleef zij voor een Tuijne staen.

Ik heb mijn Hoedje zo fraeij afgenomen

En ik bood haer zo minnelijk goeden dag,
Ik zij schoonkind wie wagt gij hier t'komen;
Dat gij alleenig hier zo staet en wagt.

Ik zeij Ionkman ik heb niemand te wagten

Ik heb Gasten gehad die zijn gegaen:
Dat heeft geduu[r]d drie dagen en drie Nagten
Lust u een Glaesje blijft niet buiten staen.

Doe ik dat hoorde trad ik bij haer binnen

Ik zij schoon kind dat Glaesje lust ik wel!
Ik heb een juweeltje ik wou 't wel leenen
Ik denk voorwaer dat gy 't houwen zel.

Hebt gij een juweeltje laet mij eens kijken

Mogelijk heb ik daer een doosje toe,
Dat zou mijn zeker zoo wel gelijken,
't Sou mijn gelijken zoo ik het vermoe.

Als Cupido 's Pijltjes waeren verschote:

[p. 41]

 

Doen is hy opgestaen en heen gegaen,

 

Dat heeft dat schoone Kind nog niet verdroten,

 

Zy zey Ionkman en wil niet van my gaen.

 

Ik schoot dat schooen Kint van minne lonken.

 

En twee bruin Oogjes die zy op mijn sloeg,

 

Dat dee myn Iongerhertje ontfonken,

 

'k Gaf haer een kusje voor haer Roder mond.