De nieuwe Overtoomsche marktschipper
(1791)–Anoniem Overtoomsche Marktschipper, De Nieuwe–
AuteursrechtvrijDe laatste Regel van ieder Vers moet tweemaal Gezongen worden.
| |
[pagina 24]
| |
Zy sprak myn Heer gaet dog van myn;
Gy kund wel aers aenraken,
Daer zyn wel Iuffers fyn:
Maer hy sprak haer alleen:
En maek[t]e droef geween:
Met klaegen en gebeen.
Hy dog met vleyen niet af liet
Tot hy de Maegt beslapen,
En haer eer beroofde ziet,
Zoo dat de maegt aldaer:
Raekte met het kind zwaer,
By deeze Zoone klaer.
Agt Maenden helaes het was publyk,
Doe ging de Zoone ryzen:
Geheel na Vrankryk
Hy sprak doen liefste koen,
Als gy baerd met fatzoen:
Wild dan u kind verdoen.
Op dat het mag verholen zyn,
Als ik wederom komen,
Zult gy trouwen met myn;
Och lief sprak zy met spoed,
Ik kan niet zyn verwoed
Op myn vlees ende bloed.
Kom lief wilt myn belooven stil,
Dat gy het zult vermoorden,
En doet dog mynen wil,
Daer is een zak met Geld.
Het is nog ongeteld;
Daer gy van leven zeld.
Zy beloofde daer toe met 'er hand
Dat zy het zou vermoorden,
En zou helpen van kant;
Toen trok de Iongman heen,
| |
[pagina 25]
| |
De maegd vol van geween;
Bleef zitten daer alleen.
Als nu haer Barensnood quam aen
Ging zy na boven treeden,
Heel droevig en belaen;
Daer heeft zy doe geteeld,
Een Ionge Zoone Eeld,
Als een Albaster beeld.
Als zy het kind daer hadden nou,
Ging zy te regt bepynzen,
Of zy 't vermoorden zou,
Maer daer een stemme quam,
Als zy 't in de armen nam,
Bewaerd uw lieve lam.
Zy viel toe op haer kniën neer,
En storte haer gebeden,
En riep aen God den Heer,
ô Groote God zeer goed,
Ik bid u met ootmoet,
My en myn kind behoed.
Zy wond het kind in doeken hoor,
En ley het in een Tonne,
Ging na beneede voort;
Of haer gan[t]s deerde niet,
Maer deze Maget ziet,
Was wel in groot verdriet.
Zy deed haer werk zo 't behoord,
Als zy het had gedaene;
Ging zo na booven voort,
En voed' het kind aldaer,
Tot het was een Iaer,
Eer 't iemand wierd gewaer.
Haer meester het op 't lest vernam
Hy sprak tot zyn Huisvrouwen
| |
[pagina 26]
| |
Hoe of dat zo by quam
Dat altyd de meid plaen,
Alsze 't werk heeft gedaen,
Na booven toe moet gaen.
Ik moet haer eens stuuren na buit.
Op vogelwyks hofs steede,
dat zy wat lang blyft uit,
Want ik kryg qua gedagt,
En moet dan zien met magt,
Wat zy daer heeft gebragt.
Men stuurd na de Hofste terstond
Vrouw en Meester gingen boven,
Zy zogten daer in 't rond,
Maer wat zy zog[t]en ziet,
Met yver en met vliet,
Zy en vonden daer niet.
Op 't lest zo sprak de meester deer,
Ik moet eens gaen kyken,
In deze Ton voorwaer;
daer zag hy 't Schaepje teer,
Verschrikte al zoo zeer,
dat hy viel schier ter neer.
Hy riep zeer luide en verbaest,
Een Kind myn lieve vrouwen
Leid hier komt met 'er haest,
Zou dit wel zyn ten toon,
Van onze maeget schoon,
dat zy heeft by ons zoon.
Zy bragten 't Kindje na beneën,
de Maegd quam t'huis gegange,
En ging na boven treen,
Zy in de Tonne ziet;
Maer vind haer kindje niet,
dat was haer groot verdriet,
| |
[pagina 27]
| |
Zy ging weer na beneeden voort,
Met oogen vol van traenen,
de meester zeide hoord;
Is uw geschied veel leid,
Zegt het myn zoete meid,
Waerom dat gy zo schreid.
Met regt is dat ik schreyen mag,
Myn is myn kind ontnomen,
dat stil in ruste lag,
Hy bragt de maegd eerbaer,
Al by zyn vrouw aldaer,
die met haer Kindje waer.
de meester vraegde heel gewis;
Wie van dat zoete kindje,
de regte vader is:
de maegd sprak zonder schroom,
Het is uw eigen Zoon;
die myn bedroog onvroom.
Wel zo myn Zoon de vader is,
Zoo moet hy uw ook trouwen?
Hebt gy beloftenis;
Ia sprak zy van zyn Hand,
Heb ik dees trouw saljant;
die hy my gaf te pand.
Hy schreef een brief wagten niet lank,
Ach zoon wild over komen;
Want wy leggen heel krank,
En dit wel haestig doet;
Eer de dood ons ontmoet!
dus kykt dan na uw Goed.
de Zoon wel haestig ryzen quam,
Als hy t'huis was gekomen;
wel haest wat aers vernam
de Vader sprak hem an?
| |
[pagina 28]
| |
Zegt myn nu zoone dan,
Bent gy daer Vader van.
Hy sprak, ach ja Vader met spoet!
Ik kan het niet verzaeken,
't Is myn Vleesch en bloed,
Wel hebt gy zulks gedaen:
Zo wil 'k van stonden aen,
Gy haer zult trouwen gaen.
de Zoon deede veel tegenweer,
Toen sprak de Vader goedig,
Brengt deze maegt in eer,
Of ik maek met 'er spoed,
Uw bastert van myn goed,
En geeft 't aen 't Kindje zoet.
doe heeft de Zoon geconzenteerd:
Zy gingen daer te trouwen,
dit was de Meids begeer:
de vader bemerkt met blyt,
dees maegd vol trouwigheid
die was ook zeer verblyd.
Gy dogters als gy raekt ten val;
Wilt God voor oogen houden;
Hy uw dan helpen zal,
Gelyk als deze Meid,
Onnozel was verleid.
Maer God heeft haer verblyd.
|
|