De nieuwe Overtoomsche marktschipper

[p. 3]

De Nieuwe Overtoomsche Markt-Schipper, of Durkerdammer Kraamer.

Een Pertinent Verhaal van de Joodsche Wandelaar, die in Engeland gezien is, en van Christus tyden af, tot op deze Dag nog wandeld.

Stem: Van de Spaansche Ruyter.

Christenen wie gy zeid:

Luistert met neerstigheid;

Geeft agt en wild opmerken;
Den Ioodschen Wandelaer;
Kwam op Zondag in de Kerke,
In Engeland voorwaer.

Hy had den Heer met spoed:

Uit een zo diep ootmoed;
Gelyk men kon bespeuren:
Voor alle menschen ziet,
Dat het haer niet komt gebeuren,
Gelyk hem is geschied.

Deze man is een Iood,

Uan Lyf en Leden groot,
En ruig met Hair bewassen;

[p. 4]

 

Draegt op zyn Hoofd geen Hoed

 

Aen 't Lyf geen Hembt nog Dassen

 

Geen Koussen aen de Voet.

 

Hy wandelt door het Land:

 

Rondom aen alle kant,

 

Met Vasten! Bidden Waeken:

 

't Leven is hem verdriet,

 

Hy wenst wel de dood t'smaeken,

 

Maer zal die vinden niet.

 

Tot straf leeft hy te baet,

 

Zo lang de Wereld staet?

 

Veel die hem zien bezonder,

 

Van de eene Stad op de aer!

 

Yder een is verwondert:

 

Over dien wandelaer.

 

Ook in de wintertyd,

 

Is deze Mans habyt,

 

Zeer weinig van beduyen,

 

Over zijn Lyf een Rok,

 

Gaet door Hagel, Sneeuw en Buyen

 

En in zijn hand een stok.

 

Als nu de Kerk uitgong:

 

Veel Menschen oud en jong:

 

Volgden hem na wilt hooren,

 

Vraegde ook aen hem!

 

Van wat plaets hy was gebooren,

 

Hy sprak van Ieruzalem

 

Een Schoemaker van Leer,

 

Myn Naem is Azuweer!

 

Zeer Ryk van Goed en Haven,

 

Ik was doe vyftig Iaer;

 

Doen Christus zyn Kruis moest dragen

 

Na den Berg van Calvaer.

 

Iesus met 't Kruis belaen,

 

Bleef voor myn Deur stil staen!

[p. 5]

 

Om te rusten zyn moe leden,

 

Ik sprak geheel verstoord

 

Zonder barmhertigheden

 

Wandelt met u Kruis voort.

 

Hier op sprak Iezus zaen

 

Ik ben zoo moe van gaen,

 

En gy wilt geen rust geven,

 

Ik zeg u met beklag,

 

Dat gij zult al uw leven,

 

Gaen tot den Iongsten dag.

 

Ik wierd van stonden aen,

 

Gedreeven om te gaen,

 

't Geen tot den Iongsten dagen,

 

Zal duuren van toen af,

 

Dat ik voort ging jagen

 

Tot myn verdiende straf.

 

Als hy veel stee en Land,

 

Had doorreist kwam dien kwant!

 

Weer tot Ierusalems drempel,

 

Toen heeft hy zeer geschreid,

 

Als hy zag verwoest Gods tempel

 

't Geen Iezus had voorzeid.

 

Als hy nu dat zoo vand,

 

Is hy na een ander Land,

 

Weer bedroeft gaen zwerven,

 

Verkondigt openbaer,

 

Gods woord zoo menig werven

 

Dien Ioodschen wandelaer.

 

Hy zei och Christen lien,

 

Had gy 't Lyden gezien;

 

Zo wel als ik dier tyden;

 

Gy zoud voor eenen zond

 

Doe de Ioden hem kastyden

 

Liever sterven terstond.

[p. 6]

 

Als nu dien wandelaer,

 

In Engeland voorwaer

 

In 't Veld ging treurig heenen

 

Den Engel van den Heer,

 

Is dien Iood aldaer verscheenen

 

En zeide Azuweer.

 

Neemt na de Stad uw keer,

 

En zegt den Heer der Heer,

 

Die zal het Land kastyden:

 

Zo gy geen afstand doet,

 

Door Pest en Dieren tyden

 

Laet u kwaed en doet het goed.

 

Den Engel die verdween

 

Voor hem een vloog weer heen:

 

Doen ging de Iood na Londen

 

Heeft daer bekent gemaekt.

 

Om afstand te doen van Zonden:

 

Of dat haer straffen naekt.

 

Leerd hier uit Menschen nou;

 

Te [t]oonen regt berouw:

 

Met Vasten, Bidden, waeken:

 

Christus die met zijn Bloed

 

Heeft voor ons den dood gaen smaken:

 

En schenkt ons God behoed.