Oud-Vlaemsche liederen en andere gedichten der XIVe en XVe eeuwen

CXXIV. [Trauwe ende steide, scaemte, ootmoet]

Trauwe ende steide, scaemte, ootmoet,
Wetentheit ende eere,
Ghezedich, edel, wijs ende vroet,
Noch haet si duechden meere.
Simpel, meinder, scone ende goet,
Dus ickse kennen leere;

[p. 205]

 

Lief, uutvercoren beilde zoet,

 

Tuwaert ic mi keere.

 

 

 

So lanc so meer, wat si mi doet,

 

Ich huer tze dienen ghere;

 

Ghelijc der hebben enter vloet

 

Gheift si mi zacht ende zere.

 

Daer toe dwinct soe mijns hertzen bloet,

 

Das ich mi dus ghenere;

 

Lief, uutvercoren, enz.

 

 

 

Nu nem mi, vrauwe, in dijn behoet;

 

Want ich das node onbeere;

 

Onstede, onzede, al aerch ghebroet,

 

Ich al tzijt van mi weere.

 

Gheift mi te dijnre hulden spoet,

 

So ganstu al mijn dere;

 

Lief, uutvercoren beilde zoet, enz.