Oud-Vlaemsche liederen en andere gedichten der XIVe en XVe eeuwen

LXXXVII. [Vrauwe, weit dat ic dijn eighin zi]

Vrauwe, weit dat ic dijn eighin zi,
Wiltu dan minnen so mint mi,
Sone wertstu niet bedroghen.

Nacht ende dach peinsic om di,
Vergheitstu mi so scillen wi.

Vrauwe, weit dat ic dijn eighen zi,
Wiltu dan minnen so mint mi,
Sone werstu niet bedroghen.

Altoos waric u gheerne bi,
Mochtic dan zijn van niders vri,
Sine connens niet ghedoghen.

Vrauwe, weit dat ic dijn eighin zi,
Wiltu dan minnen so mint mi,
Sone werstu niet bedroghen.