Oud-Vlaemsche liederen en andere gedichten der XIVe en XVe eeuwen

XVI. [Ic hadde een lief vercoren]

Ic hadde een lief vercoren,
Soe es sedert lanc,
Soe hadde een ore verloren,
Daer toe ghincsi manc.
Soe diende so wel na minen danc,
Seidic neen, soe seide ja;
Nu gaet voren, voren, voren,
Du gaet voren, ic volge u na.

[p. 72]

 

Ic seide: ‘Soete minnekijn,

 

Nu gaet met mi;

 

Ic wille altoos u eighen zijn,

 

So waer ic zi.

 

Mijn herte es u so naste bi,

 

Mine rouc waer dat ic met u ga;

 

Nu gaet voren, enz.

 

 

 

Ic leedese in dat groene

 

Bachten daverloo;

 

Haddicker yet mede te doene,

 

Dat laet zijn also.

 

Wi waren beide in vruechden vro,

 

Soe leerde mi scieten na de ko;

 

Nu gaet voren, enz.

 

 

 

Ic seide: ‘Scone vrouwe,

 

Ic bem in u bedwanc.’

 

Soe boot mi haer trouwe,

 

Doe riepic: ‘Goddanc!’

 

In vruechden dat ic lude zanc,

 

Helpe mi, here God, hoe vaste ic sta;

 

Nu gaet voren, enz.

 

 

 

Soe boot mi hare meyne,

 

Wit als ene cole;

 

De zuverlike reyne

 

Maecte mi an dole.

 

Wi ghinghen so ter minnen scole,

[p. 73]

 

Wine consten segghen in nova:

 

Nu gaet voren, enz.

 

 

 

Soe boot mi haer anscijn,

 

Ende zeebare in fransois,

 

Recht als een ongerich zwijn,

 

So ghinc haer zoete voys:

 

‘Mi dincke, ic minne gherne iet moys.’

 

Ic halp haer zinghen re, mi, fa.

 

Nu gaet voren, enz.

 

 

 

Ic seide: ‘Lief nu gaeu

 

Ende ghevet mi eenen....

 

Ghelu ende grau

 

Op haer lief....

 

Mijn hertken dat es al ghesont

 

Als ic mi in der vruechden dwa;

 

Nu gaet voren, enz.

 

 

 

Soe lichtere haren caproen

 

Ende seide dier....

 

Ic seide wat gadi doen

 

Ende dies es God....

 

Ghi hebt mijn herteken al....

 

Als ic mijn oghen up u sla;

 

Nu gaet voren, ic volghe u na.

 

 

 

Als ic sach haren ganc,

 

Spien ic der vreuchden crans;

[p. 74]

 

Soe was van houden manc,

 

Hoe mochte haer lusten mans!

 

Wielende ghinc soe als een gans,

 

Had soe gheroupen doe: ka ga:

 

Nu gaet voren, enz.