Het Oranje-trompetje, Blaazende eenige liedjes, Op de geluckige omwending der publieke zaaken
(1788)–Anoniem Het Oranje-trompetje, Blaazende eenige liedjes, Op de geluckige omwending der publieke zaaken–
Auteursrechtvrij
[pagina 3]
| |
Stem: Psalm LXVI.Zingt nu verheugd, ô Batavieren!
Nu gy, tot Vyfde willem’s Eer,
U met Oranje mag versieren,
De Beulen stuiten ’t nu niet meer,
| |
[pagina 4]
| |
Nu worden hier ook geen Schavotten
Gebouwd, om dat men hem bemind,
Wyl valschgenaamde Patriotten
Gesteld zyn buiten ’t Staatsbewind.
***
Zingt nu verheugd, ô Bato’s Zoonen!
Uw juichstem klimt ten hoogsten top,
Gy ziet geen Onschuld meer beloonen
Met Tuchthuis, geesselroê of strop;
Gy ziet nu ’t Recht niet meer verdraaijen,
Gy hoord de Post en Kruijer niet,
Met Laster - kranten leugens zaaijen,
Als eertyds, tot uw zielsverdriet.
***
Nu ziet gy, tot uw smart, ô Christen!
De Pesten van de Kerk en ’t Land,
Waardoor onëenigheên en twisten,
En haat en nyd wierd voortgeplant,
Niet meer in macht en eer verheven;
In Holland word den naam van Recht
Aan ’t Onrecht nu niet meer gegeeven,
Nog Braaven straffen opgelegd.
***
Prins willem word niet meer gelasterd,
In ’t openbaar, in Nederland,
Door zulken, die, van deugd verbasterd,
Hem noemen durfden Dwingeland;
Nu ziet men ook niet meer oranje
Weerstreeven met dat Burgerstaal,
Waardoor, wel eer, een phlips van Spanje
Moest vry verklaaren Leeuwendaal.
| |
[pagina 5]
| |
Nu hoeft de Prins niet ’t Hof der Staaten,
Den Haag en Hollands Grondgebied,
Met Kroost en Gade te verlaaten,
De braave Belgen tot verdriet;
Men ziet Regenten, die de Wetten
Handhaaven, en hun plicht getrouw
Volbrengen, niet van ’t Raadhuis zetten,
Door Snoodaarts, door gewapend Graauw.
***
De valschgenaamde Vaderlanders
Zyn nu ontnomen haar geweer,
Nu planten zy geen Oproer – standers,
Nu dreigen zy geen Braaven meer
Om met de wapens hen te dooden,
Nu is gefnuikt haar dwingelandy,
Het Moordrot zit vol angst in nooden,
En Neêrlands Braaven juichen bly.
***
De Krygsliên worden tot verbreeken
Van hunnen Eed nu niet verplicht,
In ’t Godshuis word, door Oproer – preeken,
Het Vroome Volk nu niet ontsticht;
De Leeraars, die steeds, met gebeden,
Toen Vorst en Volk was in gevaar,
Verënigd met de Vroomen streeden,
Die looven God nu openbaar.
***
De dwangzucht is nu ook verstooven,
De Muiters leggen aan een band,
Nu roept men vry: Oranje Boven!
De Vryheid is op nieuws geplant;
| |
[pagina 6]
| |
God schiep uit ’t akeligste duister,
Voor Neêrlands Braaven, ’t helderst licht,
Een licht, met zo veel glans en luister,
Dat ’t elk moet schitteren in ’t gezicht.
***
Zingt dankend, vroome Bato’s Zoonen!
Die, toen Vorst willem was in nood,
Toen ’t braaf genoemd wierd, hem te hoonen,
Tot uw Verbonds – God schreijend vlood,
En smeekte; "Vader hoor Uw Kindren,
"Red Nassau’s Vorst, red Land en Kerk,
"Laat toch de macht der Snooden mindren,
"Stel, tot ons heil, hun boosheid perk."
***
Wie moest niet van die wandaad beeven,
Aan Neerlands Moeder, Debora!
Door ’t Vliegend Legertje bedreeven?
Wanneer de schrandre sophia
Op Hollands Grondgebied kwam treeden,
Met oogmerk, om kon ’t zyn, in ’t Land
Te doen herleeven rust en vrede,
Wierd zy door ’t Moordrot aangerand.
***
De Godheid zag die daad der Snooden
Geheel niet onverschillig aan,
Maar heeft Vorst frederik geboden,
Om ’t hoon, zyn Zuster aangedaan,
Ter hart te neemen, en te toonen
Dat hy de dwangzucht, list en kragt,
Van die ontaarde Batoo’s Zoonen,
Kon fnuiken, door zyn Legermacht.
| |
[pagina 7]
| |
Men hoorde steeds dit Vloekrot schreeuwen;
"Wy vreezen voor geen kruid nog lood,
"Wy zullen dapper zyn als Leeuwen,
"Wy zullen vegten tot de dood,
"Wy zullen Utrecht niet verlaaten,
"Nog overgeeven in de hand
"Van Burger-beulen, van Soldaaten,
"Maar steeken eer de Stad in brand."
***
Doch, toen de Krygsliên kwamen nadren,
Toen gingen zy op ’t eerst gerucht,
Vol bange vrees in hart en adren,
Als laffe Bloodäarts, op de vlucht,
Zo dat ze, in plaats van Utrechts’s Wallen
Te defendeeren, vol van schrik
De wapens lieten nedervallen,
En vlooden in een oogenblik.
***
Toen zongen Utrecht’s braave Belgen,
"jehovah, die, door frederiks Macht,
"De Vorst, zyn Gemaalin en Telgen,
"Wil redden, die de list en kragt
"Der Dwingelanden wil verbreeken,
"Die ons verlost uit doodsgevaar,
"En gunstig heeft verhoord ons smeeken,
"Zy nu geloofd in ’t openbaar."
***
Toen juichden al de waare Vroomen,
Verheugd van geest, in Nederland,
"God doet het licht ten voorschyn komen,
"Hy redde ons door Zyn regte hand,
| |
[pagina 8]
| |
,,Hy doet de Landberoerders beeven,
"En wil Vorst willem heden weer
"Met Gemaalin en Kroost doen leeven,
"Tot Neerlands heil, in voor’ge eer.
***
Men zag de blyde Haagenaaren,
Zo ras zy hoorden, dat de Vorst
Zou komen, zig in order schaaren,
En zingende, uit verruimde borst:
"Vivat, lang moog Prins willem leeve!
"Die, door des Allerhoogsten Hand,
"Word in zyn voor’ge stand verheven,
"In ons gefolterd Vaderland."
***
Hier bleef ’t niet by, men zag ontspannen
De Paarden, en, geheel verheugd,
In plaats van Paarden, trekken Mannen,
Voor ’t Vorstelyk Rytuig, vol van vreugd,
Terwyl de Prins, door Hollands Staaten,
Wierd in zyn Wettig Recht hersteld,
Daar al de macht van die hem haaten,
Door frederiks macht was neêrgeveld.
***
Men zag de vreugde nog vermeeren,
Toen ’s Vorsten Kroost en Gemalin
Na ’s Hage kwamen wederkeeren,
Elk zong, vervuld met waare min;
"Vivat, wilhelmus van nassouwen!
"Vivat, zyn Gemalin en Zaad!"
Terwyl het Rytuig wierd door Vrouwen
Getrokken, met een bly gelaat.
| |
[pagina 9]
| |
Men zag ook toen, in weinig dagen,
Tot eer van nassau’s Vorst, alom
In ’t Land, Oranje – strikken draagen;
Men hoorde, in het Heiligdom,
Veel Leeraars danken voor die zegen
Die God aan Vyfde willem schonk,
Terwyl ’t Vivat, op alle wegen,
Elk Braaven in de ooren klonk.
***
Zo deed hy, die nooit zal verandren,
Verandering komen in ons Land,
Tot vreugd der braave Nederlandren;
Hy stelde, door zyn regte hand,
De Landberoerders perk en paalen,
Hy brak der Trotschen euvelmoed,
En deed Prins willem zegenpraalen,
Tot smert van ’t Armiaansch gebroed.
***
Juich nu verheugd, ô Neêrlands Vroomen!
Daar Vyfde willem is hersteld,
Daar gy der Snooden moed zag toomen,
Daar gy de macht ziet neêrgeveld
Der Loevesteinsche Dwingelanden,
Die willem haatten, en de Leer,
Die God, door maurits, vry van banden,
In Neêrland heeft gevest wel eer.
***
Juich nu verheugd, ten allen tyden,
Gy allen die den Vorst bemind,
Daar God hem redden wou uit lyden,
En weder stellen in ’t Bewind,
| |
[pagina 10]
| |
Daar Hy zyn Gemaalin en Telgen,
Met hem, verlostte uit den nood,
Tot vreugd der lang verdrukte Belgen,
Door frederik, die ons bystand bood.
***
De bystand, van die Vorst genooten,
Blyft in ’t geheugen vastgeprint,
En moet het liefde–vuur vergrooten,
Van elk oprecht Oranje – vrind,
Men zing verheugd: "de Koning leeve!
"Die, door zyn macht, en Brunswyks Held,
"Ons heeft de Vryheid weer gegeeven,
Dat elk zyn weldaan dankend meld."
***
Zing steeds, vivat, Prins willem leeve,
Tot heil van Kerk en Vaderland!
God, die hem redding wilde geeven,
Geleide hem steeds by de hand,
Hy doe hem, met de Zeven Staaten,
Bevordren Neêrlands waar belang,
Tot vreugd der braave Onderzaaten,
Vivat, Prins willem leeve lang!
***
Vivat, lang leeve wilhelmine!
Des Vorsten dierbre Gemaalin,
Wiens leed tot Neêrlands heil moest dienen,
God wil die schrandre Kroon – Vorstin,
Tot nut van haar geliefde Telgen,
Tot vreugd van haar Doorlucht Gemaal,
Tot blydschap van ’s Lands waare Belgen,
Steeds zegenen, in Leeuwendaal.
| |
[pagina 11]
| |
Vivat, Vorstelyke Looten,
Van willem, Neêrlands Oogenlyn!
Die, uit de Oranje – Stam gesprooten,
Voor Neêrlands Belg zo dierbaar zyn;
jehovah doe hen heerlyk bloeijen,
Hy doe, in Godvrucht en Verstand,
Dit drietal Panden weelig groeijen,
Tot Eer Zyns Naams, voor Kerk en Land.
|
|