Opwekkende matroozen-liederen ter aanmoediging van 'slands zeemagt

Zeemans afscheid.
Van zyn Beminde.

Stem: Ach Philis Lief.

1.

Goê Avond Griet?

Dat gy me ziet,

Is nu voor 't laatste reisje,

Schoon 'k u bemin,

Myn Engelin!

'k Moet van u scheiden, Meisje!

2. Gy hebt 't gehoord,

Ik moet naar boord;

Ik kan niet langer blyven:

Maar, wat is dat,

Dat 'k niet bevat? ...

De Meid begint te kyven.

[p. 58]

 

3. Hoe Vryster-Buur!

 

Kykt gy zo zuur?

 

Neen 'k zal u nooit verlaaten:

 

Ik Kom haast weer,

 

Met Buit en Eer,

 

Dan zult gy anders praaten.

 

4. Word ik uw Man,

 

Ik zeg, ik kan

 

U wis gelukkig maaken;

 

Ja, 'k maak van jou

 

Ligt een Mevrouw,

 

Al schynen 't wondre zaaken.

 

5. Ik ben Matroos,

 

En word' ik boos,

 

'k Zal als een Duivel vechten;

 

Hoe kookt myn-bloed;

 

Ik zwel van moed;

 

Hoor Meid dat zyn de regten.

 

6. Maar 'k zwyg nog stil;

 

Wyl ik eerst wil,

 

Wie 'k ben, door daaden toonen.

 

Zo 'k my braaf draag,

 

Daar door behaag,

 

Zie ik me ook wis beloonen.

 

7. Ik kom dan weêr,

 

Als een groot Heer,

 

't Moet hiertoe Oorlog weezen:

 

Men weet doch niet,

 

Voor dat men 't ziet,

 

Wiens moed kan zyn gepreezen!

 

8. 't Was al geen raar

 

Voor hondert Jaar

 

Tot Admiraal te stygen

 

Van slegt Matroos;

 

En ik wierd boos;

 

Kon men nu 't ook niet krygen.

[p. 59]

 

9. Want Hollandsch Leeuw,

 

Heeft in deez' Eeuw

 

Geen minder moed noch krachten.

 

Van 't Zeevolk weêr,

 

Kunt ge, als wel-eêr,

 

Tromps en de Ruyters wachten.

 

10. Captyns vol moed,

 

Hebben we ook goed:

 

'k Noem hun maer niet by naamen.

 

Hun Krygsbeleid

 

En Dapperheid

 

Zal de Ouden zelfs beschaamen.

 

11. Kom lieve Meid!

 

Nu tot affscheid,

 

Een Kussie my gegeven,

 

Och mogt gy meê!

 

Ik moet naar Zee:

 

't Is toch een prettig Leven!