Opwaartsche Wegen. Jaargang 8

[p. 15]

Middagliedje
door A.J.D. van Oosten

De dag gehavend, lang, en heet
vindt ons vermoeid van lach en leed
in 't weeke gras dat reeds vergeelt.

De halmen wiegen droom en beeld
van weelden die 'k vergleden weet
en vloek - doch nimmermeer vergeet.

Het leven dat aan onrust deelt
wat het aan smart nog hielt verheeld
herziet vandaag al wat het deed.

Hoe snel is dit geluk gereed:
een handje dat met bloemen speelt
een handje dat mijn voorhoofd streelt.