Onze Stam. Jaargang 1911

Aan een jong meisje.

Eénmaal heb ik u gezien,

'k Zag u in de verte zweven,

Heeft uw. groet mij toen misschien

Stille liefde ingegeven?

Was het soms de najaarsdos

Die men op de blaân zag hangen?

Was het soms de stille blos,

Die verscheen op uwe wangen?

Wees gelukkig, dierbaar kind,

Tracht vooral niet mij te naadren,

Onbewust van wat gezwind

Woelt en wortelt in mijn aadren.

Want gelijk de kleinste vonk

't Hevigst onweêr uit doet breken,

Zoo kan ook één stille lonk

Heel den gloed der min ontsteken.

En zooals het windje zoet

Tot een stormwind op kan ruischen

Zoo kan ook één enkle groet

D'oceaan der min doen bruisen.

Eenmaal heb ik u gezien,

In de verte dorst gij groeten,

[p. 131]

 

Zou ik daarvoor nu misschien

 

Reeds voor altijd lijden moeten?

 

 

 

H.C.M.