|
| |
| |
| |
| |
Een ontzettend tafreel,
Of ware en betreurenswaardige Gebeurtenis, voorgevallen te Koeverden, in den Jaare 1819; van een Militair van het 8ste Bataljon, de 2de Afdeeling, genaamd Benjamin van den Berg, wegens het schandelyk onteeren en om het leven brengen van een Meisje van 3 Jaaren, zynde het. Kind van een Sergeant zyner Kompagnie; de ontdekking zyner Misdaad; zyn zonderlinge bekeering, en het Recht en Justitie in zyn Geboorteplaats Groningen aan hem voltrokken.
Om dat de Auditeur van Groningen Dood was, zo moest de Auditeur van Leeuwaarden, genaamd Halmael, te Groningen komen, om deze Misdadiger zyn Sententie voor te leezen.
Op een Aangenaame Wys.
1.
Hoort vrienden een geval, Waar van ieder beven zal,
Echter waar geschied, Te Koeverden vermeld in 't Lied
Een misdaad snood en wreed, Die men nooit vergeet,
| |
| |
En die 't Ouderhart, Baard de allergrootste smart,
Hoe de Drank en zinlykheid,
Op 't jammerlykst' verleid.
2.
Een Sergeant en zyn Vrouw, Hadden in hun echte trouw
Twee Kindertjes in deugd, Een Meisje die hun hart verheugd
Naauwlyks drie jaar oud, Aan hun zorg vertrouwd,
Dus zy vergenoegd, Leefde als brave Ouders voegd,
Niets hun geluk verstoren kond,
Maar ach! men anders ondervond.
3.
Een Militair bekend, Van hetzelve Regiment,
Had van deez' Sergeant, Dit Meisje daaglyks by de hand,
Hy had door den trouw, By zyn Echte Vrouw,
Ook zelfs een aardig Kind, Maar dat Meisje bleef bemind,
't Streelde reeds zyn zin en lust,
Werd dagelyks door hem gekust.
4.
't Was in de wintertyd, Hy verzogt geheel verblyd,
Met 't Kind te wand'len gaan,
De Ouders dit hem ook toestaan,
Zy gingen tot vertier, Op 't Ys met veel plyzier,
Maar door drank begaan, Kon zyn driften niet weerstaan,
Hoort wat gruwel gansch ontzind,
Pleegt hy met 't onnozel Kind.
5
Door den drift verwoed, Neemt hy 't Meisje met 'er spoed,
Hoe zy stamelend schreeuwd en schreid,
Hier baat geen droeve traan, Die in de oogjes staan,
Schoon hy zulks aanziet, Spaart hy zelfs haar leven niet,
En daar hy een Ysgat vond, Verbergt hy het Lyk terstond.
6.
Maar Gods Heilig oog, Ziet het alles van om hoog,
Agter eene Schans, Waren twee Soldaten thans,
Schoon 't verre van hem lag, En hy hun niet en zag,
Zy zagen deeze daad, En 't waren juist zyn kameraads,
Men 't lieve Wicht niet redden kon,
Wat poging dat men ook begon.
7.
De Booswigt ging dus voort, Door de drank geheel verstoord
Al zwymelend meer en meer, Viel hy eindelyk neer,
Zyn Kameraads terstond, Zien hem op de grond,
Achter aan de Wal, By dit schrikkelyk ongeval,
Bragten hem met 't Kind wel ras,
Waar de Kommandant toen was.
| |
| |
8.
Zie daar myn Heer een blyk, Over snood en gruwelyk,
Misschien nooit gehoord; Ziet een teder Wicht vermoord
De Kommandant zegt ja, Dat men verder ga,
De misdaad is te groot, Eischt een onderzoek ter nood,
Voor het Burgerlyk gezach,
Daar ik uw verzenden mag,
9.
Hy werd dus op begeert, Na Groningen getransporteerd
Zyn Vrouw en Zoontje ziet, Hem met droefheid en verdriet
Op de Wagen aan, Met Krygsvolk henen gaan,
Schreijend zegt zy, Man! Wat is hier de oorzaak van?
Ach myn Vrouw en Kind sprak hy,
Ach, helaas! bid doch voor my.
10.
Myn misdaad ongehoord, Is van 't gruwelykste zoort,
Ik heb tegen recht en pligt, Onnatuurlyk kwaad verrigt,
Dus met groot geween, Voerde men hem heen,
Elk had medely, Ach! ontfermt uw over my,
Was daar ieder een op let, Zeer gestadig in 't gebed.
11.
Te Groningen men kwam, Daar men ras die daad vernam
Werd hy voor 't Burger-Regcht gebragt,
Men wees de plaats hem aan, Daar hy straks moest gaan,
Gevangen werd gezet, Hy smeekte God in het Gebed,
Betoonde zig geheel bereid,
Voor een toekomstige Eeuwigheid.
12.
Zyn Vrouw en Kind kwam daar, In 't droevigste gevaar,
De Leeraar op dien stond, Zig ook ter Gevangenis vond,
Sprak: Vriend! zie daar uw Vrouw,
Met 't Kind in diepe rouw,
Maar hy scheen ongezind, Tot 't geen hy teder had bemind
Och sprak hy: 'k zeg het uw oprecht,
Ik heb een naauwer band gelegt.
13.
'K verbond my telkens meer, Aan Jesus myn getrouwe Heer
Die geeft my door zyn bloed,
Meerder troost dan 't aardsche goed,
Geen banden noch zo groot, Zelfs de wissen dood,
Toont op my haar magt, Myn Verlosser schenkt my kragt,
Gaat daarom maar wel te vreên, En getroost nu van my heen
14.
Denk dat ik u bemind, Sprak hy tegens Vrouw en Kind,
'k Wensch u eens verblyd, Weer te zien in de Eeuwigheid,
| |
| |
Beveel de goede God, Maar gerust uw lot,
Hy zal, wat u bestryd, Zorgen voor u te allen tyd,
Dus ging zy met groot geween,
Toen uit de Gevangenis treên.
15.
Het ogenblik kwam aan, Dat hy zou ter strafplaats gaan,
Met 't opgeruimdst gemoed,
Zong hy, en storten een tranenvloed,
Moet gy myn treurig hart, Steeds stryden met veel smart,
Treur niet om uw lot, Want u redder is uw God,
Hulp ontbrak u nimmermeer,
Dus vertrouwd maar op den Heer.
En verder het vervolg van Gezang 28 der Euangelische Gezangen.
16.
Hy ging verder voort, Zong op nieuw en ongestoord,
Hefte een troostlied aan, Elk een was hier meê begaan,
't Euangeliesch Lied, Dat die heilgrond bied,
Was gansch zonder dwang, Als zyn laatste Zwanen-Zang,
Biddend', dankend om zyn lot,
Bleef alleen zyn Oog op GOD.
17.
Enkele Zaligheid, Hebt gy me onverdiend bereid,
Vrye gunst alleen, Doet my juichend tor uw treên,
Voor myn levensstond, Voor den Aardryks grond,
Eer u hand my schiep, 'T gansch Heeläl tot aanzyn riep,
Verkoos gy my, ô Engelenstem!
Menschen tong verheerlykt hem.
Gezang 38.
18.
Zo trad hy na 't Schavot, En ontving zyn tydelyk lot,
Sprak vrienden wie gy zyt, U Verlosser leeft altyd,
Myn Zonde is wel groot, Maar zyn Kruis en Dood,
Heeft die ook geboed, Zo stierf hy met een bly gemoed,
Door 't Recht gestraft al met de Koord,
Betreurd van die het ziet en hoord.
19.
In 't bloei der levenstyd, Ging hy na de Eeuwigheid,
Elk neem dan hier voortaan, Doch een vaste spiegel aan,
Wat al droevig kwaad, Door de drank ontstaat,
Smeek God in 't Gebed, Die op aller daden let,
Dat hy 't harte meer en meer,
Mag bereiden tot zyn eer.
Te Amsterdam, by J. WENDEL en ZOON,
|
|
Auteursrechtvrij
