Ontmoeting. Jaargang 16

[p. 204]

F.W. van Heerikhuizen
Herdenking

Hij was een vriend van mijn vader,
Onderwijzer en socialist.
In Indië stierf zijn jonge vrouw meteen.
Veel later kwam hij terug met een halfbruin jongetje,
Waarover hij zich schaamde,
Want hij was anti-kolonialist en rein-levenman.
Hij ging wonen in een ouderwetse villa,
En trouwde met een meisje uit zijn jeugd,
Wat een grote vergissing bleek te zijn.
Naderhand roddelde de buurt over hem en de lieve vrouw
Die aan zijn leven nog een draaglijk slot gaf.
Zijn zoon groeide op tot een aardige jongen,
En deed kort voor de bevrijding iets illegaals.
In Hamburg zijn zij beiden nog gesignaleerd.
Waarschijnlijk liggen zij in de bocht van Lübeck.

Dit alles is alweer zo lang geleden,
Maar déze doden sterven langzaam
Omdat zij te snel zijn gestorven.
Het leven was nieuw zonder hen
En eiste onstuimig zijn rechten,
Maar zij blijven ons steeds begeleiden
Alsof wij ze hadden vermoord,
Ofschoon ze elk verwijt hebben ingeslikt
En zich nauwelijks willen vertonen.