Ontmoeting. Jaargang 15

[p. 45]

Bergman
Avond in Rotterdam

een eigen huid
en geen begeren
een eigen mond
en geen verhaal
een eigen hart
dat niet wil leren
de straat is dood
de tram rijdt blindelings
in de verzonken groeven
van de tijd
het woord
verregend spandoek
in de nacht
tracht vruchteloos
de stilte uit te kopen
er valt niet veel
te wensen of te hopen
het woord is eens
voor altijd uitgesproken
het lijf blijft achter
moe en ongewroken