Ontmoeting. Jaargang 14

[p. 357]

Jarry Duclay
Te groot

ik pas niet meer
in mijn gezicht

savonds
als een uitrusting
leg ik het af

het aanmoedigend kijken
het prijzend gebaar
ik leg het
naast mij neer

ik rust niet
meer uit
ik ben door de
mand van mijn
huid gezakt
tot de
wanhoop