Ontmoeting. Jaargang 14

[p. 343]

C.J. Huizinga
Anabasis

Diep in het binnenland
groef ik een god op
uit het verleden

Rondom zijn beeld
danste ik,
toen hij bleef zwijgen
verwondde ik mij
om hem te wekken.

Vergeefs. Zelfs toen ik
hing aan een kruis
en riep vader waarom
hebt gij mij verlaten,
zweeg hij.

Bijna verpletterd onder
zijn machteloosheid
herkende ik hem:

want het was niet
mijn vader en het was
ook geen god,
maar het was hun
versteende afwezigheid,

het niets van graniet
dat ik bijsleep
en meesleep
sinds jaren
geweten noem.