Ontmoeting. Jaargang 14

[p. 249]

Bergman
Vita brevis

daar sta ik dan
te wikken en te wegen
dagen te tellen
en mijn vuil te vegen

mijn hand te schudden
en mijn voet te zetten
een vlieg te vangen
of een luis te pletten

daar loop ik dan
naar tafel en naar bed
naar vrouw en vriend
en het vertrouwd toilet

mezelf te warmen
aan een doodop vuur
mijn lijf blijft koud
mijn woorden worden zuur

daar praat ik dan
de vogels uit de bomen
daar lees ik dan
de sterren in mijn dromen

daar lig ik dan
verkommerd en ontmand
naam zonder lijf
in onherbergzaam zand