Ontmoeting. Jaargang 14

[p. 246]

Bergman
Community singing

ruggelings de dag uitzingen
want wij zijn zo hardop moe
dat we niet meer slapen kunnen
en niet wakker willen zijn
en maar knikken naar de dingen
en maar tastbaar onder ons
kijk daar gaat weer een van allen
allen zijn wij blijkbaar een
en geen been om op te staan
en geen hand om dag te zeggen
en geen boe
en ook geen bah
om onszelf in uit te spreken
uren
dagen
maanden
jaren
liggen in ons los te weken
en de muren hebben oren
en die brengen alles uit
los en vast
en zacht en luid
en de regen op de ramen
tikt van eeuwigheid tot amen
en het dak is doorgaans lek
langzaam worden wij hier gek