Ontmoeting. Jaargang 13

[p. 239]

Bergman
Immanent

ik ben onherstelbaar dichter
en verder meestal van huis
in het praatzieke kreupelhout
dan mij mijn woorden lief zijn
en altijd vind ik de weg
terug in de eigen zin
maar de regen hangt binnen de muren
en de schimmel staat op het behang
dan open ik piepende deuren
en vraag aan de krakende trap
om genegenheid
een enkel woord
van herkenning of zo
nooit meer
want wat kan ik verwachten
ik
slaaf van mijn eigen lijf
en van mijn eigen gedachten