Ontmoeting. Jaargang 12

[p. 340]

L. Bisschop
Het woord

Het Woord sluimert als een kind in zijn baarmoeder.
Het schopt tegen de buikwand
tegen de hartkamer van zijn cel
het buigt de gevoelige leden
en rekt zich pijnlijk
en richt zich opwaarts
en kleutert terug.
Het ligt een nacht...
en klopt opnieuw
het dreunt op de deur
en siddert even
en huilt zachtjes.
Dan rijt het open
de gegrendelde deur
de deur met luikjes
de open poort naar barse vrijheid,
de luchtweg
naar het wolkendek
het schreeuwt om papier..
en drentelt daarin.
Het nestelt zich
in het witte kussen
en slaapt tevreden