Ontmoeting. Jaargang 10

[p. 8]

J.W. Schulte Nordholt
In paradisum

De aarde eenmaal schoon geschapen,
is het verloren paradijs
waar zij die moesten waken slapen,
en van hun schuld is Hij de prijs,

Hij moet het met zichzelf betalen,
alleen, alleen draagt Hij de last.
Er zal geen engel nederdalen,
het lam zit in de struiken vast.

Maar aan het hout waar Hij moet hangen
daar is de duisternis gedaan,
voorgoed vervuld het aards verlangen,
daar vangt de hele hemel aan.

De schepping zingt daar Hem ter ere.
zijn kinderen komen bij hem thuis,
De ganse aarde is des Heren
het paradijs ligt om het kruis.