Ontmoeting. Jaargang 8

[p. 194]

Lidy van Eijsselsteijn

Iedere dag ontroert mij de roodborst.
Als het gedobbelde brood is gegeten
door de vlugge mus, de heerszuchtige merel,
als de voederplaats sinds lang is verlaten
en er niets rest dan piksel en kruimels
komt hij traag hippend
vanonder de tuinbank
van zijn rechten onzeker, onbewust van zijn gratie.

Langzaam beweegt hij, voorzichtig
neemt hij wat kruimels.
Zijn borst is weerloos en rood
door lijden getekend,
eenzaam onder de vogels.
Hij vlucht verschrikt als een deur zich opent,
maar ik hoor hoe verderop in de struiken
God hem ergens een lied laat vinden.