Ontmoeting. Jaargang 8

[p. 66]

A. Nuis
Profeet

de man die muren opensprak
met lichte tuimelwoorden die vielen
brandend in andermans donker
uit de woestijn kwam hij

moeizaam werden zijn woorden zand
de rotsen de zon werden angst
dorst en de grond droog

toen hij ziek was en niet meer bij machte
naar de hemel een ladder van wanhoop te slaan
sloot hij de ogen verloor zich

toen hij sterven zou moest hij opstaan
God wilde hem een boomblad laten zien
en naar hem kijken zonder iets te zeggen.