Ontmoeting. Jaargang 7

[p. 242]

Inge Lievaart
Moment

Toen, tussen de huizen uit, stond de dag
breeduit met een armzwaai: zie, en ik zag

(het kind in mijn hart met mijn eigen gezicht):
het licht viel als water, het water leek licht.

De vis van mijn blik schoot pijlsnel vooruit:
waar was aan de kim de aquariumruit?

Vermoeden van verder rees over de horizon,
zo zichtbaar of de reis aan de einder begon. -

Toen lachte het kind en ik, in mijn pijn,
bemerkte: ik had zo maar gelukkig staan zijn.

En even besefte ik, wat ik maar wist:
God geeft aan mijn hart eens al wat het mist.