Ontmoeting. Jaargang 5

[p. 97]

Andries Dongera
Verboden vlucht

Ik zou zo graag als monnik willen leven,
tevreden met mijn water en mijn brood,
't gebedeld geld gauw aan de armen geven
en voor mijn venster uitzien naar de dood.

Des avonds op een harde krib gaan rusten
en dromen van het mos in 't paradijs.
Des morgens vroeg de rest der boze lusten
wegzingen in het koor op englenwijs.

Maar ach, ik leef niet in de middeleeuwen,
ik ben modern en ook nog calvinist.
Maar soms zou ik ten hemel willen schreeuwen:
Mijn God, mijn God, hebt Gij U niet vergist?

En mijn verstand zegt dat mijn hart wil vluchten
in dromen die toch nimmer kunnen zijn.
Men zal de boom herkennen aan zijn vruchten:
Zolang ik vlucht zal ik mijzelf niet zijn.