Ontmoeting. Jaargang 2

[p. 399]

Andries Dongera
Voorjaarsweemoed

Het voorjaar trilt in berk en spieg'lend water
en wekt in mij vermoedens van de dag,
die vroeger was en weer zal komen, later
als d'aarde blinkt van Gods volmaakte lach.

Blijf nochtans duren, voorjaar, ja blijf duren.
Gij zijt mij liever dan een eeuwigheid,
waarin niet meer de troost der broze uren
een zachte sluier op mijn droefheid spreidt.

Maar laat, wanneer het zwaard van d'urenwijzer
mij uit dit camouflagenet verdrijft,
mijn dwaze hart te inniger en wijzer
alleen verlangen naar geluk dat blijft.