Ons Erfdeel. Jaargang 26

[p. 338]

Zijn stoutste dromen

Dat hij nog eens krakend door 't ijs zal zakken
en - zonder brommen zachtjes uitgekleed, verschoond -
aan dampende anijs de mond zal branden,

dat hij nog eens met tranen in de ogen
zal horen hoe zijn moeder aan granieten aanrecht
psalmen verhaspelt bij het kloven van een kip,

dat hij ooit nog eens veilig thuis zal komen,
als in een streekroman met Kerst een moegezworven zoon,

dat alles is nog slechts bereikbaar in zijn stoutste dromen.

Anton Korteweg
Uit: Eeuwig heimwee drijft hem voort, 1973.