Ons Erfdeel. Jaargang 20



[pagina 66]
Hans Andreus Ik heb het licht lief dat golft door het licht met al zijn ogen open en dat me bij mijn eigen naam riep toen ik slaapwandelend liep op een mij vreemde aarde, niet meer de stemmen hoorde van wie in dat licht wonen en ons gelijken als- of ze kijken in een wiebelende spiegel, - kinderen van zo'n heldere werkelijkheid dat je die soms enkel even ziet om de scheve hoek van de tijd. Uit: Om de mond van het licht.