Ons Erfdeel. Jaargang 10

Ons Erfdeel. Jaargang 10(1966-1967)– [tijdschrift] Ons Erfdeel



[p. 106]
herinnering aan Holland Denkend aan Holland zie ik brede rivieren traag door oneindig laagland gaan, rijen ondenkbaar ijle populieren als hoge pluimen aan den einder staan; en in de geweldige ruimte verzonken de boerderijen verspreid door het land, boomgroepen, dorpen, geknotte torens, kerken en olmen in een groots verband. de lucht hangt er laag en de zon wordt er langzaam in grijze veelkleurige dampen gesmoord, en in alle gewesten wordt de stem van het water met zijn eeuwige rampen gevreesd en gehoord. henri marsman (verzameld werk, 106 - amsterdam 1960)

[p. 107]
thinking of holland. Thinking of Holland I see broad rivers languidly winding through endless fen, lines of incredibly tenuous poplars like giant plumes on the polder's rim; and sunk in tremendous open expanses, the farmsteads scattered across the plain: coppices, hamlets, squat towers and churches and elms composing a rich domain. Low leans the sky and slowly the sun in mist of mother of pearl grows blurred, and far and wide the voice of the water, of endeless disaster, is heard and feared. henri marsman (vertaald in het engels door james brockway - the literary review, V-2, 1961-'62, 193 - fairleigh dickinson university at teaneck, new jersey)

[p. 108]
souvenir de hollande. Pensant à Hollande je vois des rivières passant à travers l'infini des landes... peupliers flexibles par rangs indicibles... tels de hautes plumes plongeant dans la brume. Dans l'immensité des brouillards plongées, des fermes semées au large des champs, bosquets et hameaux, tours bien découpées d'églises, ormeaux... Dans ce vaste ensemble, un ciel très bas semble de grises vapeurs où le soleil meurt en mille couleurs. Or, où que l'on soit, l'on entend la voix de l'eau qui s'infiltre... et craint ses sinistres... henri marsman (vertaald in het frans door andré piot, op verzoek van de redaktie van ‘ons erfdeel’, in 1966)

[p. 109]
erinnerung an holland. Denkend an Holland seh ich breite Flüsse träg durch endloses Flachland gehn, Reihen unglaublich schlanker Pappeln wie hohe Federn am Horizonte stehn; und im riesigen Raume versunken die Bauernhöfe verstreut übers Land, Baumgruppen, Dörfer mit stumpfen Türmen, Kirchen und Ulmen im stolzen Verband. Und der Himmel hängt tief und die Sonne allmählich im grauen Dunste vielfarbig verschwimmt, und ein jeder im Lande die Stimme des Wassers ewig unheilverkündend angstvoll vernimmt. henri marsman (vertaald in het duits door georg hermanowski, op verzoek van de redaktie van ‘ons erfdeel’, in 1966)

[p. 110]
воспоминание о голландии Думая о Голландии, вижу широкие реки, лениво бредущие бесконечно далекой равниной. Вижу редкие тополя, как султаны из сизых перьев. Вижу домики, как острова, утопающие в волнах. Вижу древние вязы, деревни, в прозрачном дрожащем мареве - они для меня как слова с ѕаглавными буквами колоколен. Вижу солнце, улегшееся у ног многоцветно-серых туманов. И повсюду голос воды, тревожный голос воды - словно голос беды... henri marsman (vertaald in het russisch door a. jakov - ladon' poeta. stichi gollandskich poetov, 73 - izdatel'stvo ‘progress’ - moskva, 1964)

[p. 111]
ricordo di olanda. Pensando all'Olanda vedo larghi fiumi scorrere lentamente per la pianura infinita, file di pioppi mirabilmente radi stare come piume alte all'orrizonte ed affondate nello spazio immenso le fattorie disperse per i campi, e gruppi d'alberi, villagi, torri, tronche, chiese, olmi, in un grandioso tutto. sopra il cielo è basso e il sole lentamente affoga nelle nebbie grigie cangianti, e in tutte le regioni la voce dell'acqua coi suoi disastri eterni è sentita e temuta. henri marsman (vertaald in het italiaans door gerda van woudenberg en francesco nicosia - poesia olandese contemporanea, 123 - schwarz editore - via s. andrea 23, milano 1959)

[p. 112]
minne av holland När jag tänker på Holland, ser jag breda floder, som trögt genom gränslöst lågland går, rader av popplar, otänkbart skira, som likt plymer mot himlen står; försvinnande små i den väldiga rymden ligger gårdarna runt omkring, byar, alléer, toppade pilar, almar och kyrktorn i sluten ring; himlen är låg och solen beslöjas av gråaktigt dis: det är alltid likt höst; och överallt hör man det fruktade vattnets eviga, farliga, lågmälda röst. henri marsman (vertaald in het zweeds door martha a. muusses - landvinning, 12/13 - stockholm 1944)

Ons Erfdeel. Jaargang 10 (1966-1967)

herinnering aan Holland

thinking of holland.

souvenir de hollande.

erinnerung an holland.

воспоминание о голландии

ricordo di olanda.

minne av holland

Over dit hoofdstuk/artikel