Ons Erfdeel. Jaargang 5

[p. 1]

[Nummer 1]

Lustrum

Ook deze keer willen we de nieuwe jaargang een korte inleiding meegeven. Dit jaar doen we dat met een zekere dankbaarheid en trots. Dankbaarheid tegenover het groeiend aantal abonnees, speciaal tegenover degenen, die dit tijdschrift vanaf het eerste uur, in 1957, door hun trouwe belangstelling hebben aangemoedigd; trots, omdat ‘Ons Erfdeel’ dank zij de onbaatzuchtige medewerking van talrijke Nederlands- en Afrikaanssprekenden kon worden wat het nu is: een kultureel tijdschrift met een bewuste doelstelling en een aanvaardbaar niveau.

De doelstellingen, waarvan we bij de oprichting van dit tijdschrift uitgingen, zijn ongewijzigd gebleven. Wel zijn ze in die vier jaar verruimd. Dit eerste nummer van de lustrumjaargang sluit dan ook een belangwekkend groeiproces af.

Aanvankelijk lag de nadruk bijna uitsluitend

[p. 2]

op de toestand van de Nederlandse kultuur in Frans-Vlaanderen. De laatste twee jaar hebben we even overtuigd aandacht geschonken aan de situatie en de mogelijkheden van de Nederlandssprekenden in de andere grensgebieden en over de wereld. Zonder onze speciale aandacht voor Frans-Vlaanderen te verminderen, zullen we in de toekomst blijven aandringen op waardering en gelijkberechtiging van onze kultuur in de andere grensgebieden. Deze zorg voor de gebieden waar de Nederlandse kultuur een strijd moet voeren om te blijven voortbestaan, is er vooral op gericht om een eventuele nadelige taalgrensverschuiving te voorkomen. Zij strekt zich ook uit tot op het Europese vlak. In de instellingen van het nieuwe Europa moet onze taal de plaats krijgen waarop ze recht heeft. Als aan deze voorwaarde is voldaan, spreken we graag ons volle vertrouwen uit in de Europese eenheid. Voorlopig echter blijft een konstruktieve waakzaamheid vereist.

Ons streven naar een zo ruim mogelijke samenwerking van alle Nederlands- en Afrikaanssprekenden op kultureel gebied vloeit hieruit logisch voort. Het gaat hierbij allereerst om uitbreiding van onze kennis over alle schakeringen in ons kultuurgebied. Velen vertonen hierin nog een ontstellend tekort. Tot het gezond maken van deze toestand hopen wij een positieve bijdrage te leveren.

Om het Nederlands een gelijkwaardige plaats te doen innemen naast de ons omringende kulturen is ook een gerechtvaardigd gevoel van eigenwaarde nodig. Ondanks al ons vanzelfsprekend respekt voor de Engelse, Franse en

[p. 3]

Duitse beschaving, willen wij, zonder daardoor enggeestig te worden, allereerst onszelf zijn.

De gevolgen van de verruiming in de doelstellingen zullen zich in deze lustrumjaargang duidelijk manifesteren.

Eminente persoonlijkheden uit onze kultuurgemeenschap hebben erin toegestemd om lid te zijn van de ere-redaktie. Voor deze hoge blijk van waardering en vertrouwen zijn we hen oprecht dankbaar.

Dit jaar vervolgen we onze serie artikelen over de hedendaagse Nederlandse en Afrikaanse dichters. Door hun poëzie ook in Franse vertaling af te drukken, willen we de Frans-Vlamingen een indruk geven van de belangrijke betekenis van onze letterkunde.

Door de rubrieken ‘De Nederlanden over de wereld’, ‘Taalstrijd en Vlaamse Beweging in Frans-Vlaanderen’, ‘Kulturele Kroniek’, ‘In de rand’, ‘Ontdek Frans-Vlaanderen’ en ‘De hedendaagse schilderkunst’ willen we de banden tussen de verschillende gewesten nauwer aanhalen, waardoor de wederzijdse kennis uitgebreid kan worden.

In de rubriek ‘Aantekeningen en Verslagen’ vindt men een opsomming van de praktische verwezenlijkingen, terwijl in ‘Tijdschriften en Boeken’ ernaar gestreefd wordt om de aandacht te vestigen op publikaties die voor de kennis van onze kultuur van belang zijn.

Door een veelzijdige belangstelling, voortkomend uit een bewuste doelstelling, willen wij een aandeel leveren tot het belangrijke werk van de handhaving, verdieping en uitbreiding van ons kultureel erfdeel.

jozef deleu