Noordnederlandse Historiebijbel

[4]

Ende want Thobias hoepte dat sijn gebet van Gode gehoert soude worden dat hi sterven soude, soe riep hi tot hem Thobias, sinen soen, ende seide: "Hoert, mijn soen, die woerden mijns monts ende setse in dijnre herten als een fondament. Als God mijn siel genomen heeft, dan begraeft mijn lichaem. Ende eert altoes uwe moeder, want gi selt gedenken hoe groten anxt ende rouwe si gehadt heeft om uwen willen. Ende als haer leven geeynt is, so graeftse bi mi. Alle die dagen uwes levens soe hout die geboden Gods. Ende hebt in uwer gedachten dat gi geen consent en geeft tot sonden. Ende van uwen guede geeft aelmissen. Ende en keert u aensicht niet van den armen, so en sel God sijn aensicht van u niet keren. Ende weest altoes ontfermhertich. Heb gi voel guets, so geeft mildeliken. Ende heb gi luttel, so geeft altoes na uwer macht. So vergadert gi een guede scat van gueden loen jegen den dach der noet, dat is jegen den sterfdach. Die

[fol. 200ra]

aelmis vriet ende losset den menschen van allen sonden ende van den ewigen doot. Ende si en laet den menschen niet gaen in duysternissen. Die aelmis maect groet betrouwen voir Gode. Si hoet een van allen onwittigen lieften. Ende nymmermeer en doet jegen witachtich hilick. Ende nymmermeer en geeft der hovaerdien stat in uwen synnen of mit woerden in uwen monde, want in die hovaerdie so is alle verlies sijn beghin genomen. Soe wie u yet werket, rechtevoert so geeft hem sijn loen ende en laet ymmer onder u niet vernachten. Ende wacht u wel dat gi nyement en doet, gi en wout dat ment u dede. Altoes vraget raets van den wisen. Tot alre tijt so sel gi God gebenedien. Ende bid Hem dat Hi u bestiere. Ende al uwen hoep sel in Hem wesen.

Oec so seg ic u, mijn lieve kint, dat ic 10 talenten sulvers op een tijt leende doe gi een kint waert een minen neve, Gabelus, in Rages in een stat van Meden. Ende ic hebbe enen bezegelden brief van hem. Daerom gaet op der mercten ende ondervraecht, hoe so dat gi tot hem comen moecht om dat gelt te halen, want wi leden nu hier een arm leven. Mer ons sel voel guets gescien, ist dat wi Gode ontsien ende die sonden scuwen ende die doechden

[fol. 200rb]

doen."