Nieuwe Wegen. Jaargang 4

[p. 127]

[Nummer 9]

In den Avond.

Uw goede woord, zoo vrede-vol en zacht
van rustge lippen viel in schijnend duister
van stille kamer, waar een vaag gefluister
van moeder avond stierf, en kalme nacht

Om alle dingen een fluweelen vacht
aan 't weven ging - heelzachte kluister
van broze stilte en donkerheid. De luister
van gestorven, dag nog vrêevol wachtt'

en hing om onze luisterende zielen,
en waar de schaduwen onhoorbaar vielen,
rees uw gestalte doez'lig-zacht van lijn,
en bloeide als blanke bloem in vaag geschijn uw teergelaat.

O, lieve, mocht ik knielen

en eeuwig bij u in den avond zijn.

B. LEONARD.