De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 15

De Kroningsmorgen.

Er hing een zilvren sluier over 't land,
Een floers van stilte, rijzende òp uit zee;
De morgensterre, stralende van vree,
Dreef zachtkens aan den purpren oosterrand.

Toen viel het zonlicht blij op de Amstelsteê.
De stem der klokken, door onzichtbre hand
Bewogen, klonk juichend. Als de brand
Der golven, juichten menschenstemmen mee.

En door de rijen ging de Jonkvrouw heen,
In wit gewaad, met rozen op 't gelaat,
Dat met nog hooger schoon de kroon omscheen.

De juichtoon zwijgt. Geroerd van harte en zin,
Terwijl het vochtig oog Haar gadeslaat,
Bidt ieder: ‘Heer, spaar onze Koningin!’

Rotterdam.
Albertine S.

paleis te amsterdam.