De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 13

Allerlei.

Gekleurde ramen. -

Het komt meer en meer in gebruik, dus schrijft ons een onzer lezers, de huizen te versieren met in lood gevat en gekleurd glas; en ofschoon het aanzien van buitenaf er niet op verfraait, zoo beloont de schoone kleurmengeling van binnen de kosten, die men zich heeft getroost. Evenwel voegt het niet een ieder de uitgaven te doen voor gebrand glas, en moet men zich tevreden stellen met nagemaakt gebrand glas of diaphanie.

Daar men nu gehouden is aan de gedrukte modellen, en het toch zorg vereischt om de diaphanie-platen goed op het glas te bevestigen, kwam ik op de gedachte, zelf het nagemaakt gebrand glas te fabriceeren. De uitslag was zoo verrassend, dat ik die gaarne aan de lezers van de Illustratie meedeel, in de hoop bun een knutselwerkje bekend te maken, dat de moeite ruim beloont.

Ik nam twee evengroote glasruiten, die met droog blauwsel goed werden schoongemaakt. Vervolgens een stuk karton van dezelfde grootte, waarop de teekening van de loodstreepen was gemaakt. Eene ruit op het karton gelegd hebbende, volgde ik slechts met papierstrookjes het doorschijnende model; voor die strookjes had ik genomen zwaar pakpapier, dat met lijm bestreken en goed gedroogd, aan gelijke smalle reepjes werd gesneden, rechte en kromme, al naar de teekening vereischte. Ook werden uit dit pakpapier andere figuren geknipt, die sterren, kapiteelen, rosetten en arabesken vormden.

Eindelijk komen de kleuren te pas. Daartoe neemt men gekleurd sitspapier: donkerrood, donker- en lichtgroen, blauw, oranjegeel en wit dun vloeipapier. Al dat papier wordt met olie gedrenkt, goed gedroogd en dubbel gevouwen. Uit dat papier snijdt men de kleine zoogenaamde glazen uit voor de vulling; bevestigt ze hier en daar met een tikje gom; legt de tweede ruit over alles heen - en het gebrandschilderde stuk is gereed.

Wil men in het midden een schoone doorschijnende plaat, dan neme men daartoe een dubbel stel gekleurde prenten, genre-oleographie, behandele die eveneens met olie en bevestige ze zeer juist op elkander. Een enkele plaat is te flets van kleur bij het doorschijnen, de dubbele krijgen daarentegen forsche levendige kleuren.

En nu eene vraag: Welke olie is het best geschikt voor deze diaphanieën?

Ik bezigde daartoe blanke gekookte lijnolie. Het effect was, zoolang de olie nog niet gedroogd was, uitstekend. Na het drogen evenwel kwamen de meeste prenten vol kleine witte vlekken, die, weinig doorschijnend, het geheel minder schoon maakten. Zou de redactie of een der belangstellende lezers mij beter op de hoogte kunnen brengen? Terpentijn heeft op den duur niet gebaat.

P.

Op welk uur sterven de meeste menschen? -

Deze vraag hebben twee Engelsche geneesheeren pogen op te lossen. Het nazien van 13.000 akten van overlijden te Glasgow heeft uitgewezen, dat in het tijdsbestek van vier tot tien uur 's morgens de meeste menschen naar betere gewesten heengaan. Een Berlijnsch statisticus, die er maar liefst 60.000 akten op had nagezien, is tot dezelfde conclusie gekomen.

Toch is men het niet precies eens over het uur, dat van vieren tot tienen de meeste offers vergt. Voor den Berlijner is het vijf uur, voor een der beide Engelschen zes uur, en voor een dokter uit Philadelphia zeven uur.