Nieuw vermeerdert konincklijck lied-boeck, versien met verscheyden lof en triumphgesangen

Een Vermaeckelijcke Klucht, Van een boer, die de voys van liere boela wou leeren, en heeft het geleert voor hondert Ducatons:

Op een aengename Voys.

Lestmael so quam ick getreden,
Met mijn maet soet als een lam,
Uyt de Treck-schuyt hoort mijn reden,
Binnen de Stadt Amsterdam,
Daer sagh ick seer fray van leden,
Moye Meysjes hey sa, sa,
Op de straten voor my treden,
Om te speelen liere boela.

Dan als een pijntje drincke,
Jn den kroegh met mijnen Maet,
En vraegden aen lichte Fincken,
Wees men na de Kalver-straet,
Daer ick savonds in ging treden,
'k Von d'een voor en d'ander na,
Meysjes moy en net van leden,
Om te speelen liere boela.

Jck quam 'er een aen te spreecken,
Die en was voorwaer niet pluys,
Want sy was vol slimme treecken,
Sy brogt my in een Speel-huys,
Daer ick ginck drincken en zwieren,
d'Een soop voor en d'ander na,
De Fiool ging tiereliere,
Liere boeliere liere boela.

'k Heb noch honderd Ducatonnen,
Sprack den Boer den armen Gast,

[p. 90]

 

Die en heb ick niet gewonnen,

 

Maer ick nams' uyt Moeders kas,

 

Om eens fraey te dommineeren,

 

Met de moye Meysjes viva,

 

Jck wil leven als een Heere,

 

Liere boeliere liere boela.

 

 

 

Den Boer sprack al sonder gecken,

 

My dunckt het word haest dagh,

 

Nu wil ick eens gaen vertrecken,

 

En betalen mijn gelagh;

 

Maer nademael dat ick zwiere,

 

Speelt noch eens van liere boela,

 

Jck sal danssen met manieren,

 

Liere boeliere liere boela.

 

 

 

Door het danssen en het springen,

 

Wierd hy droncken als een Swijn,

 

Veel te suypen lustigh springen,

 

Dat en kan niet minder zijn;

 

En sy seyde sa Cousijntje,

 

Ghy kunt niet langer staen,

 

Drinckt haestigh uyt u Pintje,

 

Liere boela, wy sullen gaen.

 

 

 

Sy leyde de Boer doe mede,

 

Yder een die dee daer sijn best,

 

Hebben voor eerst sijn Beurs gesneden,

 

Gesp en Kleeren en de rest,

 

Gouden Knopen uyt sijn hembden,

 

d'Een so voor en d'ander na,

 

Sy den wilden boer so tembden,

 

Liere boeliere liere boela.

 

 

 

Sy sijn stillekens wegh gekomen,

 

Den Boer daer al-eenigh lagh,

 

Slapen, sluymeren en dromen:

 

Smorgens vroegh als quam den dagh,

 

Veeghden hy bedroeft sijn ogen,

 

En riep lieven Heer genae,

 

Hier ben ick leelijck bedrogen,

 

Dat al van de liere boela.

 

 

 

wel laet ick my so beschijten,

 

Nu is het best dat ick gae:

 

Noch en sou het my niet spijten,

 

Had ick gespeelt Liere boela:

[p. 91]

 

Jongmans als gy gaet uyt vrijen,

 

En volgt my altijd niet na;

 

Want gy kunt so niet bedijen,

 

Adieu liere, liere boela.