Het beklagh van de Meysjes van onse landen, over het vertrecken van alle Soldaten en Matroosen.
Op de Stemme: Philia.
Hoort ghy niet de Trommels roeren,
Meysjes wat sult ghy uytvoeren,
Jn dees tijdt, Jn dees tijd,
Nu ghy raeckt u Vrijers quijt,
Die u plachten te behagen,
Siet ghy nu den Deegen dragen,
t'Allen kant, t'Allen kant,
't Js voor 't lieve Vaderland.
Wel wat sult ghy nu gaen maken;
Ghy sult moeten leggen braken;
Want ghy krijght geen Vrijers meer;
Meysjes ghy meught nu wel suchten,
Nu ghy siet u Vrijers vluchte,
Hier al uyt ons Hollandts dal.
Want sy worden al Soldaten,
Ten dienst van ons Edel Staten:
Seght u Vrijers dan adieu;
Want alle haer karesseeren,
| |
Sal u heden gaen manqueeren;
Een kusjen gelooft het vry.
Want ghy siet veel Vryers varen
Nu heel kloeck, Nu heel kloeck,
Met een vuyl bepeckte Broeck,
Sy' hebben liever te gaen strijden,
Als gestadigh u te vrijden,
Want de Min, Want de Min,
Maeckt ons somtijds dol van sin,
Daerom en wilt doch niet treure;
Krijgen gaen, Krijgen gaen,
Stilt alleen u droef getraen;
Meysjens terstondt of gaen droogen:
'k Segh u dan, 'k Segh u dan,
Ghy raeckt noch wel aen een Man.
Maer alle de Jonge Quante,
Zijn te Water en te Lande,
Van u maecken haest een vrouw:
'k Raed u Meysjes uytgelesen,
Komt 'er een wat oud van wesen,
Tast vry toe laet hem niet gaen.
Die na een Jonghman wil trachten,
Die moet seeckers noch wat wachten,
Hoort dit aen, Hoort dit aen,
Als de Companje is gedaen;
Gy sult dan krijgen u keure,
Als ghy maer komt aen de deure;
Met fatsoen, Met fatsoen,
Als sy zijn in 't Garnisoen.
Oorlof Meysjes nu ten tijde;
Het geen dat ghy hier moet lijden;
'k Segh publijck, 'k Segh publijck,
Dat komt al door Vranckrijck,
Die ons den Oorlogh ginck zweeren,
Daerom moest yder marcheeren:
't Js te spijt, 't Js te spijt,
Dat ghy bent u Vryers quijt.
|
|
Auteursrechtvrij
