Het nieuw vermakelyke dans-school
(na 1778)–Anoniem Het nieuw vermakelyke dans-school–
AuteursrechtvrijStem: Laestmael een Mof kwam in de Stad.Laest een Moffin kwam in de Stad,
In 't zoete Amsterdam!
Gebragt hier met een Iutse Sma[k],
Zy keek en hieuw haer mal!
Maer zonder daer lang stil te staen,
Hoort hoe het met haer is vergaen!
Terstond, terstond, terstond.
Ging zy na een Besteedster toe,
Zy kreeg aenstonds een Huur,
Maer Meisje hebje wel een Lief,
Ia zegtze gansch niet stuur,
Myn Vryer die is op de Vaert,
Al na Surinamen voor Koksmaet,
Dat's goed, dat's goed, dat's goet.
Komen zy nu in haer dienst,
Zy slapen
| |
[pagina 33]
| |
dan zeer schoon,
Al by de Heer of by de Knegt;
Of anders by de Zoon,
Zy zyn in huis al schielyk voogd,
Zoo dat gy Amsterdammer doogt,
By haer, by haer, by haer.
Dan gaene zy met Mantels om,
Al na de Nieuwste zwier;
't Zy van blaeuw Laeken ofte stof,
Wat dunkt u van dat dier,
Daer na zo breekt de bommel uit,
Dan is't geheele spel verbruid,
Met haer, m[et] haer, met haer.
Want ziet daer komt zy in [de] Kraem,
En dat van een klein Kind,
Om dat h[ae]r Heer dat heeft gedaen,
En haer zo lief bemint;
Krygt zy een Minnedienst terstond,
Dat is voor deeze Tryne pront,
En goed, en goed, en goed.
Is zy dan in een Minnedienst,
Het gaet die Kleuter wel:
Geen Meid mag haer dan spreeken eens,
Ofte een knegts gezel,
't Is voort myn Lief is op de Zee,
Bedient hem van de slenters meê,
Wat goed, wat goed, wat goed.
Dan komt een Brief uit Tessel aen,
Verzoekt nu aen u Heer:
Dat ik mag op de Werf gaen,
Al was het maer voor een keer!
Anders voor Stuurman of Capitein,
Dan kan ik plagen groot en klein,
En slaen, en slaen, en slaen.
Men trouwt al vast dan met malkaer,
Gaet kwasie winkel doen;
Van Koffie, Thee of wel wat aêrs,
Of Citsen, of Catoen;
Men houd daer stillen Winkel by,
Dan is de Man van werken vry,
Ia vry, ja vry, ja vry.
De Kinderen na verloop van tyd,
Die speelen mee niet mis,
Zy ontdekken wat haer
| |
[pagina 34]
| |
Moeder zy, En wie haer Vader is,
Dat zy van haer geboorte regt,
Zyn schuldig een Westvaelsche knegt,
Of mof, of Mof, of Mof.
Zo gaet het met dat groene goed,
Al binnen deeze stad,
Want zy gemeen zyn opgevoed,
Vergaeren hier de schat,
Men is hier Juffrouw na de trant,
Men heeft geloopen agter 't land:
Om brood, om brood, om brood.
Het vleijen da[t h]aer eigen is,
Maekt Tryn alom bemint,
[Ba]ert dat voor ons geen ergernis?
Geen Amst[er]dammer Kind!
Kan vleijen om bemint te zyn,
Maer dat kan doen een groene Tryn,
Zo mooy, zo mooy, zo mooy.
Die eerlyk wil en kan zo niet,
't Is eigen aen dat zoort,
Een ieder troost hem in 't verdriet,
En doet zoo als 't behoort,
Want 't eind draegt eindelyk de last,
En daer is alles ook aen vast,
Gewis, gewis, gewis.
|
|