Het nieuw vermakelyke dans-school
(na 1778)–Anoniem Het nieuw vermakelyke dans-school–
AuteursrechtvrijStem: ô Holland schoon gy leeft in vree.1.
O hemel! ach! wat naer geklag,
Brengt den Courant ter ooren?
Een dag van vreeselyk ontzag!
Uit Curacao wy hooren,
Dat 's Lands Schip Alphen aldaer,
Door 't Kruid van een gesprongen waer,
Het geen dat veele Zielen,
Deed jammerlyk vernielen.
2.
Daer van Twee honderd dertig Man,
Vyf-en-twintig Persoonen,
(Ter nauwer nood, gered daer van)
Die de dood nog zyn ontkomen,
| |
[pagina 19]
| |
Den rest der manschap zyn helaes!
Geworden tot een Visschen Aes;
En door de Zee verslonden,
Ook veele aen strand gevonden.
3.
Waer van eenige zonder hoofd,
En zonder Arm, of Beenen,
Zyn van hun levensdraed beroofd,
Wat hert herst niet van weenen!
Dien deez' ellendestaet aenschouwt?
Waerom dat Weeuw en Weezen rouwt,
En in een bloed van traenen!
Van droefheid als vergaenen.
4.
Den Wel Edele Gestrengen Heer,
Baron van der FELDTZ meede,
Is weer gevonden; welk met eer,
Ter aerden men besteeden
Doch wert niet droefheid groot betreurt,
Zyn Edelheid ook viel te beurd,
Dit noodlot, welk een smerten,
Een ieder ging ter herten.
5.
Herdenkenden het goed beleid,
En wysselyk bestuuren;
Waer men zyn Hoog Wel Edelheid,
Verzuimden tyd nog uuren,
Maer zyn Scheepsvolk ten Vader waer,
En staedig hoeden voor gevaer,
Na kragten en vermoogen,
Dus zy de Alziende Oogen.
6.
Al smeekenden, dit dierbaer pand,
Ten Heemelwaerd opdraegen,
| |
[pagina 20]
| |
Ik wensch, hy in volmaekter stand;
Van 's Hemels welbehaegen,
Den Hemel nu genieten meugd;
Schoon dat hun eer en groote deugd
Blyft na de dood verheeven,
In ieders herte leeven.
7.
Onder den geen die zyn gespaerd,
Zig negen Man bevinden,
Zeer zwaer gekwetst, maer nog bewaerd,
Voor 't doodelyk verslinden;
't Welk Tweehonderd en Dertig Man,
Zeer smertelyk heeft bezuurd daer van,
Een slag, waerd te betreuren:
Welk men daer zag gebeuren.
8.
Waer door het Fort, en ook de Stad,
Veel schaden kwam te lyden,
En al wat hen omtrek bevat,
Geen Huizen zelfs bevryden,
Zoo dat het jammer naer geluid,
Bersten tot in de Wolken uit,
En veel Vaertuigen zonken,
Ook meenig mensch verdronken.
9.
Geen dag nooit droeviger en naer,
Vervuld met schrik en beeven!
Een ieder was in Doodsgevaer,
Om uit het Aerdsche leeven,
Door dit betreurend ongeval,
Te storten in het Aerdsche Dal!
Maer God; welk is ontferming!
Waer nog tot Heilbescherming.
| |
[pagina 21]
| |
10.
Dat het Schip de Princes Roijael,
Ons niet te naeuw genaekten,
Anders had Huizen, Berg en Dael,
Waer voor men veilig waekten,
Van een gescheurd door Kruid en Lood,
't Welk in groot kwantityd bestond,
Daer 't Schip mee was belaeden,
Dus ziet men Gods Weldaeden.
11.
En zyn alzienend Oog gewis,
In allerhande zaeken,
Die ook hoe naer en duister 't is,
Gestaeg in Liefde waeken:
Zo dat geen smert hoe groot hy zy;
Zyn hand blyft ons gestaedig by,
Die ons met Zegeningen,
In al ons doen omringen.
12.
Hy wil voor diergelyk geval,
Ons verder lang bewaeren!
En onze Zeemagt overal,
In zyne gunste spaeren,
En kroonen met zyn Heerlykheid;
Want hy wel Vaderlyk Kastyd:
Maer heelt ook weer de smerten,
Hoe naerze ons gaen ter herten.
|
|