Nieu Bossche Geusen lied-boeck

Pastorel,

Stemme: Ci est pont mon Pucellagie

[p. 84]

 

Fredrick Hendrick toogh uyt vrijen

 

Hendrick Prince van Nassouw,

 

Biet de Bossche Maeght sijn trouw

 

Daer noyt Vrijer kan bedijen

 

Daer vrijt Hendrick oock sijn best

 

Sleept de Vrijster in sijn Nest.

 

 

 

Hendrick vrijdt het is te bijster

 

'T eenigh Brabants Herteken

 

Daer op ick soo moedigh ben,

 

Seyt de Vader van de Vijster,

 

Hendrick vrijt de Bossche Maeght,

 

Hendrick haer alleen behaeght[.]

 

 

 

Hendrick die kan kourtoiseeren

 

Meer als ander Vrijers doen

 

Op het Frans en Duyts fatsoen

 

Kan met alle Man verkeeren,

 

Heeft voor Nieu-poort al geleert

 

Hoe men sulcke Maeghden eert.

 

 

 

Noyt een Maegrht soo uyt-gelesen,

 

Noyt geen schoonder in het Lant,

 

Noyt soo lieven waerden pant,

 

Noyt geen Peerle soo gepresen

 

'T is een Kroon op Hendricks hooft

 

Met dees Maeght te sijn verlooft.

 

 

 

Die geroemt heeft al haer dagen,

 

Op haer Maeghdom wijt en breedt

 

Op haer sterck gewapent Kleet,

 

Op haer Vrienden ende Magen

 

Vele Vrijers tot een spijt

 

Die is nu haer Maeghdom quijt.

 

 

 

Maeght die niemant kon bekooren,

 

Al wast noch soo braven quant,

 

Sy bleef even seer konstant

 

Sy heeft gantsch niet willen hooren,

 

Hoe sterck sy werden gevrijt,

 

Hendrick treft de rechte tijdt.

 

 

 

Hendrick weetse so te strelen

 

Schoon sy fraey en moedigh gaet

 

Rijck en machtigh is van staet,

 

Datse seyt tot haer gespelen

[p. 85]

 

Grol en Wesel, 'k heb een lust,

 

Dat my dese Vrijer kust.

 

 

 

Hendrick is een Princelijck Vrijer

 

Weerdigh dat hy wat begint

 

Weerdigh dat hy is bemint

 

d'Aldersterckste Bos-bestrijer

 

Die my eerst aen 't herte raeckt

 

En my tot een Vrouwe maeckt.

 

 

 

Even als de Wesels geerne

 

Woonen in het groene Bos,

 

't Vogelken wil wesen los,

 

Soo verlanght my Bossche deerne

 

Na mijn waerde Bruydegom,

 

Hendrick weest doch wellekom.

 

 

 

Spangjens alder waertste Dochter

 

Spangjens liefste troetel-kint

 

Heeft Prins Hendrick gantsch besint:

 

Och! (sey Heer-oom) och! wat mochter

 

Over-komen tot besluyt

 

Dat dees kleuter wort de Bruyt.

 

 

 

'k Hoor 't Noorthollants volk schreeuwen

 

Bruyloft, Bruyloft allegaer,

 

't Houwelijck is alreede klaer,

 

Siet de Bruyt begint te geeuwen

 

'T is beschickt met dese meyt

 

Hendrick isser mee verseyt.

 

 

 

Even als de Dochters trouwen

 

En haers Vaders naem af-gaen

 

En dan 's Mans naem nemen aen,

 

Soo moet oock dit Bosch niet houwen

 

's Hertoghs naem, maer alst betaemt,

 

Sijn d'Oraenjen-bos genaemt.

 

 

 

Bosch die ander vrucht moet dragen

 

Vrucht die nuttelijck beklijft

 

Vrucht die aen den Wijn-stock blijft

 

Vruchten die den Heer behagen

 

Vruchten 't Bosch nu dragen moet

 

Van bekeeringh ende boet.

 

 

 

d'Ander Hendrick, Hendricks Veder

 

Vloogh door Bos en hagen heen

[p. 86]

 

Op de Veluw quam hy treen,

 

Holt en kerftet al ter neder,

 

Meen de Vryer soo te slaen

 

Dat hy wel na huys sal gaen.

 

 

 

En hem van den Bos te bossen

 

Door sijn blinde bossery,

 

Door sijn dolle raserny,

 

't Bosken pijnent soo te hossen

 

Dat de wel verknochte bant

 

Los mocht gaen al van ons Lant.

 

 

 

En dit Houw'lijck te beletten,

 

Amersfoort dat was 't begin

 

'T was in Brabant meest al in,

 

Bergen sou de Man versetten

 

Maer hy jaeght sijn selven moe,

 

En den Bos een Speelnoot toe.

 

 

 

Wesel wort hem af-gesneden

 

't Bossche Meysjen wel beraen

 

Wou niet slecht na trouwen gaen ,

 

'T most een Speelnoot nemen mede,

 

Wesel was haer liefste kaer

 

Wie sagh oyt soo schoonen paer?

 

 

 

'T wilter al ter Bruyloft komen

 

Van het Lant en uyter Stee,

 

Wesel, Bos-Boddinne mee,

 

Verr' en na van alle stromen,

 

Om dees waerde lieve twee

 

Luck te wensen, heyl en vree.

FINIS.