Nieu Bossche Geusen lied-boeck
(1663)–Anoniem Nieu Bossche Geusen lied-boeck, het–
Auteursrechtvrij
[pagina 63]
| |
Oft ons niet heeft verdriet.
Wijsselijck met verstant
Dit en dient niet vergeten
Tot dienst van 't Vaderlant
Heeft hy dickmaels gequeten
Niet trots noch hoogh vermeten
Was desen vromen Helt,
Nu heeft hem de doot verbeten
En ter neder ghevelt.
Eer dat ons Admirael
De doot heeft wegh genomen
Saghen wy sonder fael,
Drie Schepen na ons komen
Wy hebben sonder schromen
Haer lustigh na ghejaeght,
Wy sijn daer by gekomen,
Kloeckmoedigh onversaeght.
Wy leyden haer aen boort,
Met moede kloeck verheven,
Ons Admirael doen voort,
Sprack wie met my sijn leven
Wil wage sonder sneven
Maeck ick tot grooten staet,
En die my wil begeven,
Sal hanghen sonder ghenaet.
Elck een was wel gemoet
Niemant en sagh men schromen,
Maer eylacy verwoet
Js daer een Koghel ghekomen,
En heeft doen wegh genomen
Ons Admirael certeyn,
Ons Schrijver als den vromen,
Trompetter int ghemeyn.
Ons Capiteyn als dan
Hoordemen kloeckmoedigh spreken
Elck weer hem als een Man
Om desen doot te wreken,
Kloeckheyt is daer ghebleken
By onsen Capiteyn,
Moet heeft hem niet besweken,
| |
[pagina 64]
| |
Toond' hem als een Romeyn.
Wy stelden ons te weer
Om ons Vyand te krencken,
De dood van onsen Heer
Mogen sy wel gedencken,
Wy hebben haer gaen schincken
Van het Wy-water groot,
Daer sy van moesten drincken
Om te wreken den dood.
Wy hebben metter spoet
Kloeck-moedigh sonder falen
Ons Admirael sijn bloet
Op haer weer gaen verhalen,
Dus mosten sy 't betalen
Al t'samen kleyn en groot,
't Schip van haer Admirale
Sloegen wy meest al dood.
Den Vijs-Admirael vertsaeght
Meenden het te ontkomen,
Maer wierden na-gejaeght
Kloeck-moedigh sonder schromen:
Ons Capiteyn den vromen
Seer haestigh hy hem quam
En gevangen genomen
Gebracht tot Amsterdam.
De ander twee Schepen mee
Brocht hy sonder beswaren
Te Rotterdam in de Stee,
Denckt dat sy liever waren
t'Oostende allegare,
Dan langer in Holland
Men salse leeren varen
Ten haringh sonder wand.
Dees Victory gemeyn
Heeft God ons noch gegeven,
Ons Admirael Piet-Heyn
Most daer laten sijn leven:
Nochtans moet sijn beschreven,
Sijn vrome daden groot,
Die hy noch heeft bedreven
| |
[pagina 65]
| |
Jn 't eynde van sijn doot.
Sijn eer sal sijn vertelt,
Lange jaren na desen,
Wie sou om desen Helt
Met recht niet droevigh wesen?
Ons Prins seer hoogh gepresen
Was sijn rouwe niet kleyn,
Wanneer hy heeft gelesen
'T verlies van Pieter-Heyn.
God kan ons metter spoet
Geven tot desen tijden,
Een edel kloeck gemoet,
Om vromelijck te strijden:
Wilt hem aen alle sijden,
Bidden met goet verstant
Dat hy doch wil bevrijden,
't Vereenight Nederlandt.
Bewaert doch allesins
O Heer tot onser baten
Onsen mogenden Prins
En oock de Heeren Staten,
U Kerck wilt niet verlaten
Bewaertse voor twee-draght,
Wilt mijn reden wel vaten,
Want een-draght maeckt macht.
|
|