Nieu Bossche Geusen lied-boeck
(1663)–Anoniem Nieu Bossche Geusen lied-boeck, het–
Auteursrechtvrijop de Wijse: Wilhelmus van Nassouwen. | |
[pagina 31]
| |
Roemt nu Vive Oraengjen
Roemt nu vive la Geus,
En draeght tot spijt van Spaengjen,
Orangje, blanje bleus
Laet nu u Wimpels streven
Schippers Matroosen goet,
Ter eer' ons Prins verheven
Dat reyn Orangje bloet.
Die hem alsoo kloeck-hertigh
Als nu weer heeft vertoont,
Jn dit jaer twee en dertigh,
Nassouw is waert ghekroont,
Met een krans van Laurieren
Al om sijn hooft playsant,
Wilt nu t'saem vreugt hanteren,
Tot spijt van den vyant.
Met vijf en twintigh daghen
Soo nam ons Prins vertreck,
Moedigh uyt 's Gravenhagen
Hy hadden geen ghebreck,
Van Ruyters en Soldaten
Ammonicy seer wel,
Provande uytter maten
Van Brood, Kaes, Bier en Meel.
Voor eerst is hy gekomen,
Voor die Stad van Roermont,
Dat heeft hy in-genomen
Jn alsoo korten stont,
Vendeloo sonder schouwen
Stralen nam hy oock in ,
Sittert tot ons behouwen
'T was wel een goet begin.
Van daer is hy vertrocken
Voor de Stad van Mastricht,
Oft oock sou willen locken
'T is fray en wel ghesticht,
Van Bruggen, Kloosters Kercken
Soo men nu kan bespien,
Al sulcke schoone wercken
En heeft men noyt gesien.
| |
[pagina 32]
| |
Al na ons Prins behagen,
Was wel na sijnen sin,
Heeft sijn Leger geslagen,
Om haer doen komen in,
Heeft hem seer sterck begraven,
Soo uytter maten vast,
Den Vyandt sagh men draven,
Want sy waren in last.
Van Luyck als Batavieren,
Die deden den Prins bystant,
Van Aken sagh men stieren,
Provande abondant,
Seer veelderhande Waren,
't Quam daer al over hoop,
Wy hoefden 't niet te sparen,
't Wasser van als te koop.
't Heeft ons Prins niet verdroten
Maer men heeft oock seer rat,
En lustighlijck gheschoten
Al op Maestricht de Stad,
Met Kogels en Granaten,
Die maeckten groot geschal,
Den Vyant om haer baten,
Dede menigh uyt-val.
Sy quamen ons besoecken.
Aen soo meenigh quartier,
Aen veelderleye hoecken,
Daer op gaven wy vyer,
Ende al ons Krijghs-knechten,
Al te samen kleyn en groot,
Sagh men seer lustigh vechten,
Getrouw tot in der doot.
Soo werden sy gedreven,
Daer sy quamen van daen,
Veel sijnder doot ghebleven,
Door 't schieten ende slaen,
Alsoo dat men veel dooden,
Sagh liggen van dien slagh,
Den Vyandt als den blooden,
Men haeseleren sagh.
| |
[pagina 33]
| |
Die van de Stad wilt hooren
Sagh men teeckenen doen,
Vierden op haren Toren,
Om dat men wilt bevroen
Haer doch soude ontsetten,
Want sy waren benout,
Om dat men sou beletten
Ons schieten menighfout.
Graef Jan al van Nassouwen
Die quam ons vry wat na,
Maer mocht sijn hooft wel klouwen
Al met Don Corduwa,
Papen-heyn quam oock kijcken,
Maer kost uyt-rechten niet,
Om ons volck te doen wijcken
Dit was voor haer verdriet.
Dus waren sy in pijnen,
Soo men wel dencken kan,
Doen onsen Prins liet Mijnen,
Doen quammert eerst op an,
En daer na noch op 't lesten,
Quamen wy haer soo by,
Tot over haer Stads Vesten,
Met onse Gaeldery.
Doen sagh men 't haest verkeeren
En 't nam in 't kort een eint
Sy quamen Palmenteeren,
By ons Prins exellent,
Dus hebben wy ghekreghen,
Vijf Ste'en tot ons profijt,
Al door des Heeren seghen,
Hier van looft Godt altijdt.
Graef Willem werdt gepresen,
Soeckt aen een ander kant,
Die sou oock garen wesen
Jn dat schoone Brabant
met Listen en practijcken
Soo heeft hy oock aldaer,
Door gesteken haer Dijcken,
't Was seer benout in haer[.]
| |
[pagina 34]
| |
'T is waert met haer te jocken,
Sijn sy niet sot of dwaes,
Dat sy gingen plocken
Een roe al tot haer Naers:
Sy quamen met haer Sloepen,
Als Wolven Leeuwen fel,
Wilt Vive Orangien roepen,
Want die komen ons wel.
Looft Godt ons Prins Almachtigh,
Al van sijn groote deucht,
Die hy ons doet seer krachtigh,
Hier door soor raept geneught
En wilt eendrachtigh blijven,
Bemint Godts Heyligh Woordt,
Soo sullen wy verdrijven,
Den Vyandt jagen voort.
|
|