Nieu Bossche Geusen lied-boeck

[p. 6]

Orangiens Bellona, Door 't hart aen-tasten en aprocheren op de groote Stad Breda, verovert door sijn Hoogheyt den Prince van Orangien, 1637.

Op de stemme: Ach treurt nu mijn bedroefde, &c.

Beroemt Breda, gy Hooft-stad van de Steden,
Gelegen in het schoonste van het Land,
Brabantsche pronck men heeft om u gestreden,
Van 't eerste dat de vryheyt wiert geplant;
Nu komt Oranjen,
wil u maken vry,
Van 't jock van Spanjen,
en van slaverny,
En eyst sijn Baronny.

Ghy sijt sijn erf, en hy u Erf-heer moedigh,
Verslaet u niet als ghy hem horen komt,
Hy draeght met Mars den blancken degen bloedig
Waer op den Leeu van Hollant stadig bromt,
Hy sal de wallen,
van de Stad Breda,
Haest over-vallen,
en komen u na,
Maer niet tot Borgers scha.

Ons Prince sal het Spaensche nest om-roeren,
Dat dertien jaren ons gedwongen heeft,
En in u plaets de vryheyts standaer voeren,
Waer door sijn fame tot de Wolcken sweeft,
Maer u Maranen,
sijn hem wel gewent,
By d'Jndianen,
tot aen 's Werelt ent,
Daer is sijn naem bekent.

Ons Bat'ryen, Reduyten en Loop-graven,
Die sijn nu veerdigh en haest op-gemaeckt,
Het grof geschut, de Paerden oock mee draven,
Of schoon het Spaens Kanon sijn vlamme braekt,
Haest hoort ghy brallen,
'T braef Hollantse kruyt,
Op uwe wallen,
dat het groot geluyt
Tot binen Spangien stuyt.

Maer spaensen hoop en wilt u niet verwond'ren
Of ghy met 't oor eens in der aerden lach,
Of ghy 't Kanon in Hollant hoorde dond'ren,
Soo slaet een Kruys, doch alst wesen mach;
Loopt uyt u Cellen,
schelt en belt vry aen,
Wijt u Kapellen,
schuert den Moriaen
Want 't is met u gedaen.

Den Paus sijn Stoel die wil hem schier begeven
Sijn Jesuijten, och! sy klouwent hooft,
De Spaense Kroon die schijnt van angst te beven,
Mits hem een schoone Parel wert berooft:
Roemt dan Oranjen,
geeft sijn Hoogheyt lof,
Die 't trotse Spanjen,
snoept sijn wiecken of
En smijtse in het stof.

Deugt teelt Rijckdom.