Het nieuwe vermeerderde groote harpje
(1703)–Anoniem Nieuwe groote harpje, Het–
Auteursrechtvrij
[pagina 122]
| |
Stem: Psalm 118.
GElukkig wie dat op sijn wegen,
Verkrijgt so goeden Wandelman:
Waer mee men nimmer is verlegen,
En die de waerheyd leeren kan:
Gelijk sy die na Emaus gingen,
Van Christus spraken en sijn Wet,
En ander Goddelijke dingen,
Daer hy hem tusschen beyden set.
Wat spreekt gy doch al wonderheden?
Sy seyden, zijt gy vreemdeling,
En weet niet wat geschiet is heden
Van Jesu! 't is so vreemden ding:
| |
[pagina 123]
| |
Die krachtig was in woord' en werken,
Voor dood en ook voor yder mensch:
Hoe d'Opper-Priesters en haer sterken,
Hem dooden, na haer wil en wensch.
Wy hoopten dat hy was die gene,
Die Israel verlossen sou.
De derde dag is nu verschenen,
En wy zijn nu in angst en rouw.
De Vrouwen, in dees Morgen-stonde,
Sijn reed' al aen het Graf geweest,
Die seyden, datse hem niet vonden:
Maer wel 't gesicht der Eng'len Geest.
Dees' seyd' haer, dat noch Christus leefde:
Maer wy sien dat der Vrouwen woord
Is waerheyd, dies ons 't herte beefde:
| |
[pagina 124]
| |
Dus wand'len wy in droefheyd voort.
Toen sprak hun Christus dese reden:
O traeg van herten en verstand!
Dat gy de Schrift niet kunt ontleden,
U overdracht van hand tot hand.
Most Christus dit te voor niet lijden
Eer gy ging in sijn heerlikheyd?
Hy kost u doch niet eer verblijden
Voor hy was in sijn nedrigheyd.
Toen ving hy aen de Prophecyen
Van Moses af, te leggen uyt,
En prent haer in, dat al sijn ly'en
Was in hun Schriften klaer beduyt.
Sy quamen nu het Vlek te nad'ren:
Maer hy geliet sich af te gaen.
| |
[pagina 125]
| |
Sy baden, laet ons hier vergad'ren,
De nacht genaekt, wilt met ons gaen.
Als hy nu was ten disch geseten,
Nam hy het Brood, en dankte God,
En brak het, en gaf 't hun te eeten:
Toen schooten d'oogen uyt het slot.
Sy kenden hem uyt al sijn wesen,
Maer hy ontquam uyt haer gesicht.
Sy spraken, ô God! zy gepresen,
Hoe brand' ons hert gelijk een licht:
Wanneer hy ons op weg de Schriften
Van sijn opstanding ons ontsloot,
En wist die alle soo te schiften,
Dat wy 't verstonden klaer en bloot.
Laet Christus doch op al uw' wegen,
| |
[pagina 126]
| |
En wandel u geselschap zijn,
Dan suldy deugd' en Gods-vrucht plegen,
En ondeugt schouwen als fenijn.
Wie met den vromen steeds verkeeren,
Die worden ook daer door gesticht,
Der vromen mond sal wijsheyd leeren,
En geven zalig onderricht.
|
|