Het nieuwe groote harpje

Een Geestelijck Liedeken,

Stemme: Alst begint.

Wel op mijn schoon Vrindinne,
Rijst uyt den slaep der sonden zwaer,
Komt te Velde-waert inne,
Ontfangt de Mey met vreugt aldaer:
Elck diertje soekt sijn wederpaer,
De Bloempjes lustigh spruyten:
Verheught verblijt daer in den Haeg,
Lief leght gy in der muyten.

Ick lig in zwaer gebreken

Eilaci lief tot der doot gewont
Van Rou mijn oogjes leeken
Van sonden ben ik ongesont:
Noit mens men so mismaekt en vont.
Och! waer ik noit gebooren,
De dood is my voor 't leven gejont,
Het gaet met my al verlooren.

Ick ben een Spruyt van Iesse,

Een edel Heer Konings Kint:
Wel op mijn schoone Princesse,
Zaligh is hy die God bemint,
En die zijn ziele

[p. 59]

 

in ruste vint:

 

Daer staet van my geschreven,

 

Ick ben den Binder die 't ontbindt,

 

De waerheyt en het leven.

 

Ick ben de Mey verheven,

 

Die op Calvarien staet geplant

 

Door u stel ik mijn leven,

 

Als een recht Minnaer triumphant,

 

Ik ben gehouden seer abondant,

 

Mijns Vaders Rijck is schoone,

 

Lief gaen wy samen hant aen hant,

 

O ontfangt des Hemels Troon,

 

Ik danke u vol eeren Princelijck

 

Lief van uwe deught,

 

Dat gy my dus komt leeren,

 

Om my te wijsen d'eeuwige vreugt,

 

Lief en Ziel is nu verheugt.

 

In u Minnaer bequame,

 

In u grijpe ick nu mijn vreugt,

 

Heyligh is u Name.