De Nieuwe Domburgsche speel-wagen

vermeerdert met de Nieuwe Vlissingsche tyd-korter of Verbeterde snaakje

Geschiedenis voorgevallen in de Wij[t] beroemde Koopstad Amsterdam.

Op een aangename Wys.

Wel wat heeft de min vermogen,
ô Wat heeft de liefde kragt:
Meenig Magetje onbedagt,
Werd door Uenus wigt bedrogen,
Dat men zomtyds niet verwagt.

Gelyk heeden is gebleken,

In de Koopstad Amsterdam:
Hoe dat eenen Graef daer quam:
Die een maget vervoert door streken,
En mee na zyn land toenam.

't Was een meisje van vyftien jaren:

En van eerlyk geslagt,
Was dit bloemtje voortgebragt:
Nog onmondig om te paren,
Zy stond onder haer voogden magt.

Zy was ontrend agtien jaren,

Als men haer bragt in Amsterdam,
Seer onnozel als een Lam:
Door Nephtunes woeste baren,
Zy heel uit Oost-Indien quam.

Haer ouders die zyn overleeden,

[p. 45]

 

Zy i sryk van Capitael,

 

En men zegt na dit verhael:

 

Desen Graef door min bestreeden:

 

Wierd, op 't Magetje princepael.

 

Dese Graef die quam logeeren,

 

Digt by daer de Maegt was t'huis,

 

Dog hy hield zyn min confuys:

 

Niemand wist van karizeeren,

 

Kort daer na hoorde men gedruis.

 

't Was zavonds dat men eens zou ryden,

 

Om Masiton zyn kunst te zien:

 

Daer men zag veel Edelieden,

 

Om haer geest wat te verblyden,

 

Men zeid wonder hoe kan 't geschien.

 

Als het spel was uytgegangen,

 

Geeft zig ieder na de Stad,

 

De Graef met Meisje in een Koets zat,

 

't Welk was na zyn verlangen,

 

Ulugten met haer alzo rad.

 

De Graef die liet zyn Paerde draven,

 

Sonder rust den gantschen nagt,

 

't Was om dees Minnelyke Uragt:

 

Daer hy mee zyn lust wou laven:

 

Wanneer hy had de reys volbragt.

 

Het Meisje was daer mede te vreeden,

 

Door onnozele eerste Min,

 

Trok zy met hem Duytsland in,

 

Om daer in den Echt te treeden:

 

Uaert dan wel gy jonge Gravin.

 

Wagt u Dogtertjes te garen,

 

Dat gy tog niet word verleid,

 

Maer altoos voorzigtig zyt,

 

Ueele die onnozel paren,

 

Dat haer in de kennis speid.