Het nieuwe Nassouse trompetje

Blasende veelderhande Victory-gesangen, bevochten door de Princen van Orangien; als mede de voornaemste Veld- en Zee-slagen die in haer tijden voor-gevallen zijn

Victory Liedeken, Van de zee-slagh in Duyns.

Stemme: Aertje die is aerdigh.

'TIs al weer Victory,
Siet wy Geusen vry,
Toonen vreught en glory, Mits wy hooren bly
Dat de macht van Spanjen, Onse Staten kent,
En onsen Oranjen

[p. 109]

 

Prins, veel Schepen sent.

 

 

 

Doch door Godts genade

 

Is ons dit verleent;

 

Want tot onser schade, Was de Vloot gemeent,

 

Daer men seydt twaelf jaren, Aen is toe gerust,

 

Eer sy is gevaren

 

Van de Spaensche Kust.

 

 

 

In de sestigh Schepen

 

Kloeck en sterck bemant,

 

Hebben sy gaen slepen, Naer het Vaderlandt,

 

Daerder twaelf opwachten, om te wederstaen,

 

Waer sy seer om lachten

 

Als sy 't sagen aen.

 

 

 

Is dit al de sterckheyt

 

Sey den Admirael,

 

Die de Geus in 't werck heyt, Sulck een hoopjen kael

 

Weet ick t' overwinnen, Met mijn Schip alleen,

[p. 110]

 

En te senden binnen

 

Onse Roomsche-steen.

 

 

 

Maer wanneer ons Helden

 

Met den Harpenaer,

 

Ridders snaren stelden, Wierdt men haest gewaer

 

Hoe zy konden speelen, Met de Geusen Tromp,

 

Dat zy met haer beelen

 

Haseleerden plomp.

 

 

 

Door langhduerigh Schieten

 

Raeckt ons Kruydt om veer,

 

Doch tot ons genieten, Kregen wy haest meer

 

Van ons Fransche Vrienden, Die ons gau en rap,

 

Kloeck en willigh dienden,

 

Dat wy bleven schrap.

 

 

 

Van ons Heeren Staten

 

Schepen quamen streck,

 

Ons noch vijf ter baten, En wy kluyfden Speck,

[p. 111]

 

Dat elck was verwondert, Dat het Geus geblas,

 

Tot Madrid gedondert

 

Heeft, in 's Konincks kas.

 

 

 

't Was doen al eylacy!

 

Heerooms Engels-maet,

 

Doet ons nu de gracy, En den Geus verslaet:

 

Want het boos Nassouwen, Plaeght ons totter doot,

 

Weest ons nu getrouwen,

 

En een vriendt in noot.

 

 

 

Hy verhoord' haer vleyen,

 

Desen vrientschaps-man,

 

Leyd' hem tusschen beyen, Maer hy most daer van;

 

Met een brantschip laeyen, haer den Geus weer sloeg,

 

Dat dees Papegaeyen

 

Uyt Bretanjen joegh.

 

 

 

Dese Papen-vogels

 

Zijn op 't lest vertsaeght,

[p. 112]

 

Door ons Trompen Kogels, Heel verstroyt gejaeght,

 

d' Een die raekt aen 't Stranden, d' ander sonck in Zee,

 

Sommige Verb[r]anden,

 

En de rest most mee.

 

 

 

Door den reuck der Geusen

 

Gingen, heel t' onvreen,

 

Wel thien Duysent Neusen, Sonder biechten heen,

 

Maer ons volck verslapten, Weynigh voor de vuyst:

 

Soo dat wy daer knapten

 

Vijf-en-twintigh Duyst.

 

 

 

Vroome Batavieren

 

Looft den Heer met vreught,

 

Laet sijn Geest u stieren, Op den wegh der deught,

 

Wilt de vryheyt soecken, Als een Christen Knecht,

 

Dat ghy met verkloecken

 

Altijdt eer bevecht.

 

 

 

Prins inwoonders rustigh,

[p. 113]

 

Bromt op desen Strijt,

 

En Victory, lustigh, Oft de Papen spijt;

 

Doet de Klocken klincken, Steeckt de Fackels uyt,

 

Laet de Wimpels blincken

 

Voor d' Hollandsche Bruydt.

 

Weest voorsichtigh.