Het nieuwe gevondene Makrollitje ofte Clioos hernieude cyter

[p. 44]

t’Samen-spraeck tusschen Sander en Catoken.

Stemme: Verblijdt u jonge Jeught.

Jongm.

CAtoken schoon Vrindin,
Gy staet in mijnen sin,
Ach siet hoe dat ick u bemin,
Ick roep om u schoon Bruydt,
Ey steeckt u Hooft eens uyt,
Aenhoort doch eens mijn droef geluyt.

Dochter.

Wie hoor ick suchten nou,

Die my biet sijne Trouw,
Het is Me-joncker van ’t Getouw,
Wech, wech niet meer en brult,
Sander met de Bult,
Want gy zijt door de Min vervult.

Jongm.

Mijn Lieveken waerom,

Waer ick u Bruydegom,
Ick sou u eeren schoone Blom,
Ick sal u eeren schoone Maeght,
Soo gy my liefde draeght,
En mijn beleeftheyt u behaeght.

Dochter.

Wat sou ick met u doen,

Gy siet als een Kalkoen,
En daer by noch een vies fatsoen,
Gy siet als Baviaen,
Gy en staet my niet aen,
Wilt doch by een ander gaen.

Jongm.

Kaetjen gy zijt soo soet:

Stoot my niet met de voet,
En siet voor u wat gy doet,
Gy sult de Liefste zijn,
En in den Arm van mijn,
Rusten inde Mane-schijn.

Dochter.

‘k Lagh liever in de Scheld,

Laet my doch ongequelt,
Want gy den Aep te seer speelt,
Gy stinckt u heel Lijf deur,
Heeft een vuylen geur,
En uwen bult die staet van veur.

Jongm.

Kaetjen wat zwaerder pack,

Leyt gy op mijnen sack,

[p. 45]

 

Lief ten is maer van den Toeback:

 

Ick min u schoone Blom,

 

Komt dan Lieveken kom,

 

En omhelst u Bruydegom.

 

Dochter.

 

Veegt uwen baert eerst schoon,

 

Gy zijt een Schots Persoon,

 

Waer in de Vogels houden woon,

 

Daer loopen in u Broeck,

 

In soo meenigen hoeck,

 

Luysen en Vloyen gy Koekoek.

 

Jongm.

 

Ick hebse al Verbrandt,

 

‘k Ben suyver als een Vis-mant,

 

Liefken geeft my doch u hant,

 

Want ick ben waerachtigh in ly,

 

O gy drollige pry,

 

Ick bid u Kaetje staet my by.

 

Dochter.

 

Ick smijt u diefse Uyl,

 

In u Backhuys ’t is so vuyl,

 

En met mijnen natten Muyl,

 

Wegh Buffel plompe Koe,

 

Ick smijt mijn Venster toe,

 

Want ick ben uw praet heel moe.

 

Jongm.

 

Nu mach ick gaen na Huys,

 

Soo stillekens als een Muys,

 

En alsoo kael gelijck een Luys,

 

‘k Meynden ’t Meysje op te doen,

 

Met een goet fatsoen,

 

Maer maeckt my uyt voor een Capoen.