Een nieuw lied,
van eene zonderlinge en treurige, maar tevens waare Gebeurtenis, onlangs buiten Berlyn voorgevallen.
Wys: ô Holland schoon, &ct.
1.
Kom vrienden luister ernstig, naar
Al 't geen ik u zal zingen,
't Geschiedverhaal zo duidelyk klaar,
Leert u hier droeve dingen,
In de ommestreeken van Berlyn,
In Dorp of Vlek of waar 't mag zyn,
Moest men die droefheid hooren,
Die ons hier komt te vooren.
2.
Een braave Landman had een Zoon,
Noch in zyn speelsche jaaren,
Een Jongling kloek, ja, hups en schoon
Waar van hy wenscht te ervaren,
Dat, groeide hy zo verder voort,
Hy als een waardig kind behoord,
Zyn Ouders kruin zou dekken,
En hun tot vreugd verstrekken.
3.
Maar deeze knaap wat speelsgezind,
In 's Leeraars Hof gekomen,
Hy doodde daar een Eend gezwind,
Doch naauw was zulks vernomen,
De Leeraar sprak: wat snood bestaan,
'k Zal straks naar uwen Vader gaan,
'k Eisch straf met alle reden,
4.
Hy ging ook naar zyn Vader heen,
Om 't fait hem te verhaalen,
En vorderde terstond, met een
Die zou zyn Zoon betaalen,
De Vader strafte in billykheid
Zyn Zoon, en toond zig als bereid,
Door 's Leeraars vreeslyk woede,
5.
De Leeraar nu nog ontevrêen,
Heeft zig naar 't School begeeven,
Verhaald de Meester met veel reên,
Al 't geen 'er was misdreeven,
Deez' jonge wildzang eischt u plicht,
Zegt hy te straffen, niet zo ligt,
Zyn voorbeeld moet elk toonen,
Hoe 't kwaad men diend te loonen.
6.
De Meester roept de Jongling voor,
Bragt hem zyn daad voor oogen,
Hy dreigd hem, na een kort verhoor,
Met zyn geducht vermogen.
Hy slaat! de Knaap steld zich te weer,
En door dien tegenstand te meer,
Treft hem een slag, welks woede,
Geen goud meer kan vergoeden.
7.
Hy treft hem aan de slaap van 't hoofd,
De Knaap valt straks ter neder,
Van 't lieve levenslicht beroofd,
Noch in zyn jeugd zo teder,
De Vader die deez' daad vernam,
Werd zinneloos, en verwoedend gram
Gereed een Kalf te slagten,
Ontroerde hem zyn gedachten.
| |
8.
Hy sneld met 't Mes nog in de hand,
Naar School, dáár vind hy leggen
Zyn lieve Zoon, zyn dierbaar pand,
Zyn smart is niet te zeggen,
Als zinneloos ter deezer Steê,
Springt hy verwoed op Dominée,
Dringt 't Mes door borst en harte,
Tot wraakzucht voor die smarte.
9.
Hier vond de Leeraar dus zyn graf,
Twee Menschen om het leeven,
Een Lentebloem die hoop reeds gaf,
Moest voor de wraaklust sneeven,
De Vader en de Meester t' zaam,
Zag men terstond in hechtenis gaan,
Des eersten's lot beklagen,
Daar hy reeds smart moest draagen
10.
Het kwaad diend in de jeugd gestraft,
Doch 't beste is door reden,
Wat Ouder, die 't geen leed verschaft
Als andren gantsch te onvreden,
Door nyd en wraaklust aangekweekt,
Meer door de stok dan 't voorbeeld spreekt,
Van Kinderen op te voeden,
Moet men voor drift zig hoeden.
|
|
Auteursrechtvrij